Ægir - 01.07.1939, Blaðsíða 6

156
Æ G I H
íslenzkur skipstjóri og togaraeigandi í Boston.
Viðtal við Magnús Magnússon.
Magnús
Magnússon
Meðal islenzkra fiskimanna í Vestur-
heimi er enginn eins nafnfrægur og
Magnús Magnússon í fíosion, enda hefir
hann af stjórn Bandaríkjanna verið kjör-
inn í ráð og nefndir, er hafa mikilsuerð
störf með höndum fgrir sjávarútveg
fíandaríkjanna. Magnús er togaraeigandi
og skipstjóri og þykir með afhurðum afla-
sætt þar vestra. — Um þennan merkilega
fulltrúa íslenzku sjómannastéttarinnar
vestanhafs vill ritstjórinn ekki segja neitt
frekar, er sérstaklega sýnir hverrar virð-
ingar og trausts hann mjtur vestra, því
að Magnús er maður hógvær og lítið gef-
inn fyrir að láta hampa sér. Magnús hélt
af stað vestur 20. þ. m. og átli ritstjóri
Ægis eftirfarandi samtal við hann daginn
áður.
Hvenær fóruð þér fyrst út fyrir lánd-
sleinana? spyrjum vér Magnús.
Ja, út fyrir landsteinana, ég byrjaði
að stunda sjó á Isafirði, þegar ég var 11
ára gamall og síðan hefi ég' svo að segja
verið fyrir utan landsteinana. En út vfir
pollinn fór ég árið 1912 og síðan hefi ég
ekki átt lieimili á íslandi. Réðist ég þá
á enska togarann Premier, en Jón Odds-
son var þá skipstjóri á honurn. Með Jóni
var ég þangað til seint á árinu 1914, að
við urðum að liætta vegna stríðsins.
Hvað tók þá við?
Þá réðist ég' á enskt flutningaskip og
var á því í eitt ár, en síðan fór ég á
enslca togarann Ravon-d’or, sem gerður
var út frá Canso í Nova Scotia í Kanada.
Var ég á honum í 9 mánuði, en fór síðan
til Boston árið 1916 og var þar á togara
í 11 mánuði. Þá fór ég á stýrimanna-
skólann í Portland Main og tók þar st\TÍ-
mannspróf eftir eins mánaðar skólavist.
— í Bandaríkjunum er námi í siglingar-
fræði hagað þannig, að ekki þarf að
stunda það neinn ákveðinn tíma, heldur
getur maður gengið undir próf, livenær
sem maður óskar og telur sig færan til
þess. En svo þarf maður að vera búinn
ílóa-síldina væri sjálfsagt að reyna, og
ættuð þið að senda lítið eitt út af lienni
lil revnslu nú þegar.
Hvernig gengur togaraútgerðin í Eng-
landi ?
Hún hefir gengið heldur vel, siðan 20%
af flotanum var lagt. Flest þau skip, sem
lagt var upp, hafa nú verið seld úr landi,
aðallega til Færeyja, Belgíu og Póllands,
og stunda þau nú veiðar þaðan. Enn
fremur bafa nokkur verið seld til Grikk-
lands og eru þau notuð þar til að slæða
upp sprengjur.