Ægir - 01.08.1939, Blaðsíða 10

180
Æ G I R
Síldargrcipin að opnast, og sieppa sildinni niður
i mælikerið á bryggjunni.
hvoru Iveggja er fullnægt með löndun-
artækjum þeim, sem nú eru notuð á
Hjalteyri og við Djúpuvík. En þeir gall-
ar eru þar á, að þau tæki eru gevsi dýr,
og varla er unnt að nota þau, þar sem
öJdurót verður við bryggjur. Höfuðkostir
greiparinnar eru þeir, að liún er ódýr,
og getur unnið eins, þólt öldurót sé
nokkurt við bryggjuna. En vinnuhrað-
inn þó mjög viðunanlegur.
Ég hygg að tæki þessi séu þau einu,
sem síldarverksmiðjur ríkisins á Siglu-
firði gælu notað, þvi við hryggjur þeirra
verksmiðja er sjór oftast ókyr.
Syrtir í álinn.
Hvar sem tveir menn eða fleiri eru
saman komnir, þá er það stríð sem lalað
er um og aftur stríð. Það er þó ekki
nema réttur fjórðungur aldar síðan
heimsstyrjöldin hófst. Þeir menn sem þá
bárust á banaspjótum eru flestir enn þá
í fullu fjöri. Hörmungar skotgrafalífs-
ins og vígvallamorðæðisins, eru enn í
Jjósu minni milljóna manna, en þrátt fyr-
ir það er ekki annað sýnilegt en að ný
skálmöld hefjist á næstunni miklu ægi-
legri en sú, sem endaði 1018. Það er
hryllileg tilhugsun, að ekki skuli unnt að
leysa deilumál nema með vopnaviðskipt-
um, nema .með því að fórna milljónum
mannslífa og gerevðileggja þau verðmæti,
sem hin sarfandi hönd hefir verið að
skapa um aldaraðir.
Allar þjóðir í Evrópu hervæðasl og húa
sig á einn eða annan hátt undir styrjöld.
HJutlausu ríkin hafa einnig gert marg-
víslegar ráðstáfanir, lil þess að afla sér
þcirra vara, er ekki verður án komist.
— Island hefir lýsl yfir ævarandi lilut-
leysi, og menn treysla því að það verði
virt. En ekki lifum við á hlutleysínu einu
saman, livorki á friðar né ófriðar timum.
Við getum aflað okkur mikilla matfanga
hér heima, en þrátt fyrir það komumst
við ekki af, án þess að fá talsverl af
varningi utanlands frá.
Ætla mætti að hjá okkur hefði gætt
slíkrar fyrirhyggju og forsjálni, að tals-
vert væri nú fyrirliggjandi af vörum í
landinu, svo að við þyldum nokkurra
mánuða siglingateppu. En þvi mun fara
mjög fjarri að svo sé. Um nokkurt skeið
munum við ekki hafa verið jafn illa birg-
ir af várningi og nú, að undantekinni olíu.
Ar er liðið síðan að stríðsnefnd var sett
á laggirnar, er átti að vera ríkisstjórn-
inni til aðstoðar, við að búa þjóðina und-
ir að geta tekið á móti afleiðingum stríðs-
ins. Lítið orð hefir farið af störfum þess-
arar nefndar, en máske hefir hún starf-
að mjög í kyrþey og getur slíkt stund-
um verið ölJu happadrýgra. En kæmi
slíkl i Jjós, er eífiðleikarnir steðja að,
að hún hafi verið aðgerðasmá og talið
allt með feldu og því engra aðgerða
þörf, þá hefði sennilega betur farið að
hún hefði aldrei til orðið.
Fáum Islendingum mun blandast hug-
ur um það, að sá varningur, er við þurf-
um að vera hezt hirgir af er: olía, bensín,
kol, veiðarfæri og salt. Geti flotinn ekki