Ægir - 01.08.1939, Blaðsíða 13

Æ G I R
183
og þá munu afleiðingar styrkjapólitík-
urinnar koma harðast niður á fiskimönn-
unum sjálfum.
Bjartsýnismennirnir gera sér vonir um
að það greiðist úr fisksölumálunum von-
um fyrr, en aðrir líta svo á, einkum þeir,
er næsl standa þessum atvinnuvegi, að
það muni taka 20—30 ár að koma lion-
um á réttan kjöl á ný, svo að liægt verði
að reka hann á heilhrigðum grundvelJi.
Þegar ég spurði, livað heppilegast mundi
að gera sem stæði, til þess að hjálpa
þorskveiðaúlveginum, svöruðu svo að
segja allir á sömu leið: að ríkið yrði að
stöðva veiðarnar, þangað til fiskbirgð-
irnar væru uppseldar og auk þess yrði
það að vinna að þvi að fiskneyzlan inn-
anlands vkist.“
Þannig er nú álit Norðmanna i salt-
fisksölumálunum. Styrkjafarganið liefir
þegar skapað þeim mikla erfiðleika, sem
torvelt mun að ráða við og ekki er sýni-
legt, að þeir geti í skjótu bragði lagt
stvrkina niður, nema fitja þá upp á ein-
hverri nýrri aðstoð. — Það mun öllum
ljóst, að það er fjarri heilbrigðri atvinnu
og verzlunarpólitík að gefa svo gífurlega
með einni vörutegund, eins og Norðmenn
gera við fiskinn. Það er ekki einungis að
þeir skapi sér ófal örðugleika, lieldur
einnig öðrum saltfiskframleiðsluþjóðum,
er þurfa að sækja á sama markað og
þeir. Aðstaða íslendinga í samkeppn-
inni við Norðmenn er mjög slæm, en þess
verður að vænla að saJ.tfiskviðskiptin
geti komist í lieilhrigðara liorf en nú er,
og að Norðmenn nemi burt meðlagið
með saltfiskinum, og hyrji samkeppni á
ný, er miðisf við það, að þorskveiðarnar
geti horið sig.
Jón Sturlaugsson,
hafnsögumaður á Stokkseyri.
F. 13. nóv. 1868. — I). 5. ágúst 1938.
Við eigum marga, djarfa drengi,
— sem duga bezt, — þá reynir á.
Og þú varst einn, sem vannst svo lengi
með von í brjósti’ og frama þrá;
með ári hverju óx þér gengi.
Þér auðnan veitti marki að ná.
Þú djarfur varst á sóknar-svæði, —
en sífellt hygginn, — gætinn þó.
Þó kyija oft á kinnung stæði, —
var kapp með festu, — stilling, ró;
varst sístarfandi’ á grund og græði,
með gleði sagðir: „Starfið er nóg“.
Nú heilum vagni heim er ekið.
Haf þökk fyrir allt, í lengd og bráð.
Þú hefir höfn með heiðri tekið, —
og hlotið nafn í sögu skráð.
Þig skorti aldrei þrótt né þrekið, —
og þá er æðsta marki náð.
Það verður hljótt í Vinaminni, —
því vinur kær er horfinn braut.
Þar ríkti gleðin ávallt inni,
og alúðar þar margur naut.
Þau fvrnast ei hin fornu kynni,
þó faðmi þig nú móðurskaut.
Gamall vinur.
Áframhald getur orðið á sölu
ísaðrar síldar til Þýzkalands.
I síðasla hlaði „Ægis“ var getið um
þá merkilegu tilraun, er gerð var síðast-
liðið vor, með að flytja úl til Þýzkalands
isaða Faxasíld, og jafnframt var drepið
á þær vonir, er smábátaútvegsmenn við
Faxaflóa töldu sig ala í sambandi við
að áframhald gæti orðið á þessum út-
flutningi.
Magnús Andrésson útgerðarmaður, en
hann hafði, eins og' mörgum mun kunn-