Ægir

Árgangur

Ægir - 01.12.1959, Blaðsíða 7

Ægir - 01.12.1959, Blaðsíða 7
ÆGIR 397 —ManneS f-^dfáóon, jramli/.itf.; Veiðar/æra/ðnaður og efnakagsm.á[ I umræðunum um atvinnumál framtíð- arinnar er oft minnst á iðnaðinn. Er þá yfirleitt talað um stóriðnað til útflutn- ings, sem við höfum hvorki fjármagn né vinnuafl til að framkvæma. Að vísu má flytja þetta hvorttveggja inn erlendis frá, en á meðan það er í athugun væri ef til vill ómaksins vert að hugleiða, hvort ekki sé hægt að viðhafa meiri búhyggindi í rekstri núverandi atvinnugreina. Með fjölgun og stækkun fiskiskipanna fer gjaldeyrisnotkunin til veiðarfæra- kaupa ört vaxandi. Á sama tíma hefur innlendur veiðarfæraiðnaður verið van- ræktur, vélar teknar úr notkun án endur- nýjunar, og veiðarfæraverksmiðjurnar tína tölunni hver af annarri. Á styrjaldarárunum og fyrst eftir þau voru starfandi hér nokkrar myndarlegar veiðarfæraverksmiðj ur, sem skipulögðu starfsemi sína að beiðni stjórnarvalda til að bjarga veiðarfæraþörfinni. Hampiðjan h. f. framleiddi allt botnvörpugarn, botn- vörpur og í samvinnu við Veiðarfæra- gerð íslands allar fiskilínur, sem íslenzku fiskiskipin notuðu á þeim árum. Neta- gerð Vestmannaeyja h.f. framleiddi mik- ið af þorskanetum. Tóku stjórnarvöld upp skömmtun á þeim til að sem flestar verstöðvar sunnanlands nytu þeirrar starfsemi. Veiðarfæraverksmiðjan Björn Benediktsson h.f. hóf starfsemi í lok stríðsins og gegndi þegar í stað mikil- vægu hlutverki til að fullnægja veiðar- færaþörfinni, sem fór þá vaxandi. Nokkru eftir styi'jöldina var þessum fyrirtækjum ýtt til hliðar í atvinnumál- um, og hafa þau aldrei síðan starfað á réttu gengi eða á jafnréttisgrundvelli við innflutninginn. Árangur þeirra stjórnar- hátta segir til sín. Vélar Veiðarfæragei’ð- ar Islands voru teknar úr notkun árið 1957 og á aðalfundi Netagerðar Vest- mannaeyja fyrir nokkru var samþykkt að slíta félaginu. Hefði verið viturlegra að láta hina dugmiklu íbúa gull-eyjunnar fá fyrirgreiðslu til endurnýjunar á vélum sínum til þorskanetaframleiðslu úr gerfi- efnum. Eru nú aðeins tvær veiðarfæra- verksmiðjur starfandi í landinu. Blæs ekki byrlega fyrir veiðarfæraiðnaðinum frekar en á dögum Skúla. Starfsgrundvöllur veiðarfæraiðnabarins. Hinn ótollverndaði veiðarfæraiðnaður, sem keppir við erlent markaðsverð, nýtur engrar fyrirgreiðslu vegna verðbólgu og rangrar gengisskráningar, en sjávarút- vegur og landbúnaður myndu stöðvast af sömu sökum án stórfeldrar óhjákvæmi- iegrar millifærslu. Samkeppnisaðstaðan er því óraunhæf og vonlaus. Innflutningsverzlunin á veiðarfærum nýtur þægilegrar sérstöðu, hefur hlut- fallslega lægri skatta en iðnaðurinn og enga stóreignaskatta. Þar sem veiðar- færaiðnaður, sem eitthvert gagn er í, þarf mikil húsakynni og miklar vélar, liggur hann vel við hinum tíðu refsiað- gerðum Alþingis, stóreignasköttunum. Hallast nú ekki á, því að baggarnir eru orðnir tveir. Veltuútsvar á veiðarfæraiðnaðinum er 1%, en á innflutningsverzluninni 0,8%. Veltuútsvar á botnvörpunetum framleidd- um á netastofu í Reykjavík úr innlendu botnvörpugarni er 2%, en á botnvörpu- netum innfluttum frá Bretlandi 0,8%. — Skattayfirvöld neita árlega um leiðrétt- ingu á þessu misrétti. Það hlýtur að vera hverjum manni ljóst, að hér er ójafn leikur íslenzkum hags- munum í óhag. Að sjálfsögðu er ekki

x

Ægir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ægir
https://timarit.is/publication/584

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.