Ægir - 01.05.1983, Blaðsíða 57

greindum tölum er íslenzka söluverðið ca.
30—45% hœrra en hið norska og munurinn er
í rauninni enn meiri sé tekið tillit til mismunar
á stærðum og fitumagni. Jafnvel sérstaklega
valin norsk síld af stærðinni 2—3 stk. pr. kg er
boðin á langtum lægra verði en íslenzka síldin
og hafa þó engir aðrir en Norðmenn svo stóra
sild á boðstólum. Þessi undirboð norskra út-
flytjenda hafa þegar skaðað stórlega sameigin-
lega hagsmuni Norðmanna og íslendinga í
markaðslöndunum og leitt til þess að sumir
kaupendur hafa farið fram á lækkun á þegar
umsömdu verði fyrir íslenzku Suðurlandssíld-
ina.
Til viðbótar framangreindu skal lesendum
,,Fiskets Gang“ bent á, að íslenzkur sjávarút-
vegur nýtur engra opinberra styrkja eins og
viðgengst í Noregi og af hverri tunnu af salt-
aðri síld, sem flutt er út frá íslandi, verður að
greiða 5,5% útflutningsgjöld.
Við íslendingar getum ekki sætt okkur við þá
blekkingu sem fram kemur í umræddri grein í
„Fiskets Gang“, hver svo sem tilgangurinn er,
og mótmælum því að lesendum blaðsins séu
gefnar alrangar upplýsingar varðandi sam-
keppnina frá íslandi. Við væntum þess að
framangreindar staðreyndir nægi til að kveða
niður þann róg, að telja íslendinga meðal
þeirra þjóða, sem stunda undirboð á saltsild-
armarkaðnum. Það skal endurtekið að ef
norskir saltsíldarútflytjendur kynnu að draga í
efa sannleiksgildi athugasemda okkar, þá
erum við reiðubúnir að hitta forsvarsmenn
þeirra að máli og bera saman alla sölusamn-
inga og verðtilboð, bæði vegna framleiðslu
yfirstandandi vertíðar og undanfarinna ára.
Niðurstöðurnar mætti svo birta í norskum og
íslenzkum fjölmiðlum.
Reykjavík, 29. nóvember 1982
f.h. Síldarútvegsnefndar
Gunnar Flóvenz
ÆGIR — 273