Ægir - 01.08.1985, Blaðsíða 14

eigu félagsins var Gunnvör,
smíðuðaf Marzellíusi Bernharðs-
syni á ísafirði, 47 tonn að stærð.
Gekk útgerð hennar vel og 1962
var byggt 156 tonna stálskip í
Flekkefjord í Noregi sem nefnt
var Guðrún Jónsdóttir. Aftur
bættist félaginu nýtt skip 1967,
smíðað í A-Þýskalandi. Var það
Júlíus Geirmundsson, 276 lestir
að stærð. Guðrún og Júlíus voru
seld 1971 og 1972 er Gunnvör
festi kaup á nýjum skuttogara.
Segir af því síðar.
Hrönn hf. var einnig stofnuð
árið 1955 af nokkrum einstakl-
ingum. Fyrsta skip félagsins var
Guðbjörg, smíðuð á ísafirði, 47
lestir. Næsta skip kom 1959 og
var einnig nefnt Guðbjörg. Var
það 76 tonna tréskip smíðað í
Þýskalandi. Það skip nefndist
seinna Hrönn, eftir að þriðja
Guðbjörgin var keypt 1963. Hún
var 108 tonn, smíðuð í Svíþjóð.
Næst kom 236 lesta stálskipfrá A-
Þýskalandi 1967, og hét það að
sjálfsögðu einnig Guðbjörg.
Síðan hefur félagið eignast tvær
Guðbjargir enn, sem báðar eru
skuttogarar. Sami skipstjórinn
hefur tekið við öllum Guðbjörg-
unum nýjum og er hann enn við
stjórnvölinn. Það er Ásgeir Guð-
bjartsson, skipstjóri.
Hraðfrystihúsið Norðurtang-
inn hóf fyrst útgerð árið 1956.
Það keypti þá 36 tonna vélbát og
nefndi Má. Þremur árum seinna
keypti Norðurtanginn vélbátinn
Víking II í félagi við bræðurna
Arnór og Hermann Sigurðssyni.
Víkingur II var gerður út frá ísa-
firði allt til ársins 1973. Árið 1961
eignast Norðurtanginn hlutafé-
lagið Eir og lætur smíða 86 lesta
eikarbát sem nefndur var Guð-
bjartur Kristján. Þrem árum
seinna varð hann að láta nýjum
báti eftir nafnið, en hét eftir það
Dan. Nýi Guðbjartur Kristján var
149 lesta stálskip frá Noregi. Enn
kom nýr Guðbjartur Kristján
1967 frá Noregi, 259 tonn. Var
sá eldri þá nefndur Víkingur III.
Síðan Norðurtanginn keypti
skuttogara 1973, sem að sjálf-
sögðu hlaut nafnið Guðbjartur,
hefur sá næsti á undan heitið
Orri. Víkingur III og Orri eru enn
í eigu Norðurtangans. M111
maður hefur tekið við öllum Gu
björtunum nýjum. ÞaðerHör ^
Guðbjartsson skipstjóri. Hör u
og Ásgeir eru bræður.
Hnífsdælingar r
Hnífsdælingar áttu dugan ^
bátaflota alla þessa öld. Fram LlU
miðja öldina voru bátarnir H1'
10—20 tonn og olli þar me5
léleg hafnarskilyrði í Hnífsda •
Eftir 1950 fara Hnífsdælingar
eignast stærri báta. Má þar ne,n
Pál Pálsson smíðaðan 1956, ^
lesta stóran og Mími sem varei
gömlu samvinnufélagsbátai11^
og Hnífsdælingar keyptu. HpP
1960 eignast Hnífsdælingar 5t°r
stálbáta, eins og ísfirðingaO 0
notuðu þeir hafnaraðstöðu á
firði. Páll Pálsson, nýr bátur 1
lest, var smíðaður í Noregi 19
og nýr Mímir jafnstór þrem árn
áður. Sá þriðji með Mímis-na nr
inu var norskur, 217 lestir ogO
hann síðasti línubátur FJnífso36
inga, seldur 1974. Áður e
skuttogari komst í eigu Mið,e
hf. í Hnífsdal átti það 264 ,e
stálskip frá A-Þýskalandi sem 1
Guðrún Guðleifsdóttir.
L ínuveiðar og síld ,
Bátarnir stunduðu línuveiða^
veturna en netaveiðar og 51
veiðar á sumrin. Á sjöunda a
tugnum urðu síldveiðarnar 5
staklega ábátasamar. Þegarsíl ^
hvarf upp úr 1968 voru st°r^
bátarnir sendir á togveiðar. Le
þá ekki á löngu áður en ný r
betri togveiðiskip voru keyP'
skuttogarar, en bátarnir selö'r 1
bænum einn af öðrum.
Aðeins 3 línubátar eftir g
Hin hefðbundna veiðiaðfer
vestfirskra vélbáta, línuveiðarn.
ar, hefur minnkað mjög hin sio
ár. Nokkra síðustu vetur ha ‘
434-ÆGIR