Ægir - 01.06.1990, Blaðsíða 12

296
ÆGIR
6/90
Ólafur S. Ástþórsson
Ólafur S. Ástþórsson og Ástþór Gíslason:
Klak og dreifing
rækjuliría
í ísafjarðardjúpi
Ástþór Císlason
Inngangur
Árin 1987 og 1988 fóru fram á
vegum Hafrannsóknastofnunar
vistfræðirannsóknir í ísafjarðar-
djúpi, en tilgangur þeirra var m.a.
að reyna að skilgreina þau tengsl
sem talin eru vera á milli umhverf-
isskilyrða í sjónum annars vegar
og vaxtar svifþörunga, afkomu
dýrasvifs, rækju- og fisklirfa hins
vegar. ísafjarðardjúp varð fyrir
valinu m.a. vegna þess að þar eru
mikilvægir nytjastofnar rækju og
skeldýra og vitað er að einstök ár
hefur talsvert verið um seiði nytja-
fiska þar. Rækjustofninn í Djúpinu
er reyndar sá mikilvægasti inn-
fjarða við ísland (Ingvar Hall-
grímsson og Unnur Skúladóttir
1981, Ólafur K. Pálsson og Guðni
Þorsteinsson 1985) og nemur
ársaflinn þar um 1500 tonnum. Þá
skipti það og máli að vistfræði-
rannsóknir á grunnsævi og í
fjörðum við Island eru takmark-
aðar og oft hefur verið rætt um
nauðsyn þess að auka þær. í þess-
ari grein verður greint frá þeim
hluta rannsóknanna sem laut að
rækjulirfum í Djúpinu.
Rækjan (stóri kampalampi,
Pandalus borealis) hrygnir á
haustin og frjóvgun eggjanna fer
þáfram. Eftir frjóvgun límasteggin
á halafætur kvendýrsins og þrosk-
ast yfir veturinn. Næsta vor klekj-
ast svo eggin út og lirfunum er
sleppt, en þær eru sviflægar fyrstu
mánuðina áður en þær leita botns
og taka upp lífsháttu foreldranna. í
ísafjarðardjúpi virðist rækjan
koma í litlum mæli inn í veiðina
strax fyrsta haustið (svonefnd ,P~
grúppa"), en venjulega eru flestar
rækjur í aflanum 1-3ja ára (Unnur