Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1950, Side 55

53
II. 1 refsirétti:
1. Gerið grein fyrir refsiheimildum íslenzks réttar og
rekið höfuðsjónarmið, er ráða því, hversu þeim sé
beitt.
2. Skýrið með dæmum, við hvað sé átt með dolns even-
tucdis og aberratio ictus og greinið, hversu þau rétt-
aratriði séu virt í íslenzkum refsirétti.
3. 1 hverju er svonefnd „intellektuel“ fölsun fólgin og
hvaða sérreglur gilda um það réttaratriði?
III. 1 réttarfari:
Hvaða áhrif hefur áfrýjun á gildi dómsathafna?
IV. Raurihœft verkefni:
Jón Jónsson bóndi að Á átti bleikan reiðhest. Þeir gallar voru
á honum, að hann var bæði styggur og slægur. í ágústmánuði s.l.
hvarf hesturinn úr haga og fannst ekki, þrátt fyrir leit.
Snemma í september var Jón á ferð í næstu sveit og kom að
bænum Hvammi. Þar voru staddir nokkrir aðkomumenn á hest-
um, og voru hestamir þar í rétt. Jón þekkti þá Bleik sinn þar í
réttinni. Jón komst fljótlega að því, að Sigurður nokkur Sigurðs-
son var með hestinn, og er Jón fór að krefja Sigurð um hann,
vildi Sigurður ekki sleppa honum. Barði hann því við, að hann hefði
þá fyrir hálfum mánuði keypt hestinn af Bjama nokkrum Bjama-
syni og greitt hann að fullu með kr. 2000.00 í peningum og eigin
víxli að upphæð kr. 1000.00. Hesturinn var ómarkaður. Urðu úr
þessu illindi milli þeirra Jóns og Sigurðar, er enduðu á þann veg,
að Jón hratt Sigurði frá, hleypti Bleik um leið út úr réttinni og
reið síðan brott og heim með hann. Meiðsli Sigurðar vom brotin
framtönn og spmngið fyrir á efri vör.
Skömmu síðar barst Jóni krafa frá Áma nokkmm Ámasyni
þess efnis, að á meðan Bleikur var í vörzlu Sigurðar, hafi hann
slegið 10 ára gamla dóttur hans, er hún, ásamt fleiri bömum,
gekk fram hjá honum, þar sem hann stóð á hlaðinu heima hjá
henni. Meiðslin vom þau, að hún hafði handleggsbrotnað. Krafan
var að upphæð kr. 6000.00, og talin sanngjöm að því leyti.
Jón neitaði alveg að greiða, og er Ámi krafði Sigurð, neitaði hann
einnig.
Sigurður vildi og ekki láta kyrrt liggja atferli Jóns við sig, í
sambandi við töku Bleiks, og kærði Jón til refsingar. En hvor
þeirra Jóns og Sigurðar vildi halda rétti sínum til hins ítrasta, að