Stúdentablaðið - 01.01.2003, Blaðsíða 22

Ungt fólk í framboði
Kvenfrelsi og jöfnuður
55Sjálfstæðismenn vilja fara í stjórn með okkur en
það er ekki gagnkvæmtu
Drífa Snædal, sem er á lokaári í
viðskiptafræði, skipar 3. sætið á lista
Vinstrihreyfmgarinnar - græns fram-
boðs í Reykjavikurkjördæmi norður.
Hún hefur fengist við stjómmálastarf
í nokkur ár og tvisvar tekið sæti á
Alþingi sem varaþingkona. Auk þess
situr hún í landsstjóm VG og stjóm
Reykjavíkurfélags VG. Hún lauk
námi í tækniteiknun frá Iðnskólanum
árið 1998 og var áberandi í félags-
störfum iðnnema og var m.a. for-
maður Iðnnemasambandsins. „Eg
stefni á að útskrifast í vor úr
Viðskipta- og hagfræðideild ef kosn-
ingabaráttan setur ekki stórt strik í
reikninginn,“ segir Drífa í spjalli við
Stúdentablaðið.
Drífa hóf stjómmálastarf sitt í
Kvennalistanum en þegar tilraunir
hófust við að sameina vinstri menn
fyrir fjórum ámm, fannst henni sem
og mörgum öðmm gengið um of á
málefnin. Því var kannað hvort
gmndvöllur væri fyrir stofnun vinstri
flokks sem legði áherslur á umhverf-
ismál, kvenfrelsi og velferðarmál.
Hún tók þátt í stofnun Stefnu- félags
vinstrimanna en innan þessa hóps
kom fljótlega í ljós mikill áhugi fyrir
því að stofna hreyfingu á borð við
VG - sem úr varð. Vinstrihreyfingin
grænt framboð var stofnuð í febrúar
1999 og á því fjögurra ára afmæli um
þessar mundir. „Við mældust með
hverfandi fylgi þegar flokkurinn var
stofnaður þannig að útlitið var ekkert
bjart en síðar hefur komið í ljós að
það er full þörf á vinstri flokki sem
leggur áherslu á þau málefni sem við
berjumst fyrir.“
Pólitík er skylda
„Mér fínnst það vera skylda að taka
þátt í stjómmálum ef maður hefur
eitthvaó að segja. Ég er alin upp við
pólitíska umræðu þannig að þátttaka
í stjómmálum er mér eðlileg." Drífa
leggur mikla áherslu á jafnrétt-
ismálin sem og menntamálin sem
hún hefur starfað að. En allt sem
tengist málefnum ungs fólks snertir
hana. „Það hefúr verið svolítil vakn-
ing fyrir því að fá ungt fólk inn í
stjómmálin. Fyrir 30-40 ámm síðan
þótti það eðlilegt að stjómmál væru
vettvangur miðaldra karlmanna. Það
hefur hins vegar breyst mjög til batn-
aðar. Þegar ég var beðin um að taka
4. sæti á lista í Reykjavík fyrir
Alþingiskosningamar fyrir íjórum
ámm sló ég til,“ segir hún.
Drífa tók síðast sæti á þingi í
nóvember sl. Hún segir að reynslan
af Alþingi hafi verið góð og margt
sem kom henni á óvart. And-
rúmsloftið var þægilegt og vinnu-
staðurinn góður. „Ég hélt að eldar
loguðu í hverju homi þingsalarins en
svo er nú ekki. Það var frábært að
vera þar sem hlutimir gerast og hafa
hugsanlega áhrif. Reyndar hefur
maður ekki mikil áhrif þegar komið
er inn í tvær vikur og situr í
stjómarandstöðu í þokkabót en ég
reyni að leggja mitt af mörkum!"
Drífa segir að markmið VG sé
að fá það upp úr kjörkössunum sem
flokkurinn á skilið og fá atkvæði
þeirra sem eru félagshyggju- og
umhverftssinnaðir. Hún rifjar upp
stofnun VG. „Fyrir ljórum árum
kepptust stjómmálafræðingar við aö
segja að öll atkvæði greidd okkur
væru dauð atkvæði þar sem við
næðum aldrei manni inn á þing. Það
er erfitt að spá um þingmannafjölda
VG eftir kosningamar í vor því að
landslagið í stjómmálunum á eftir að
taka breytingum fram að kjördegi.
Undanfamar vikur hafa eingöngu
einstaklingar verið í sviðsljósinu en
ekkert hefúr verið rætt um málefni.
Það hefur alltaf sýnt sig að þegar við
í VG fáum tækifæri til að kynna mál-
efnin þá komum við sterk út,“ bend-
ir hún á.
Fúl á móti
- heldur betur!
Drífa segir að VG sé eini flokkurinn
sem hafni þátttöku Islands í stríðs-
rekstri, þetta sé ekki síst mikilvægt
nú þegar styijöld í írak er yfirvof-
andi. Hún vonar að fólk kunni að
meta þessa ským afstöðu VG til frið-
armála. Afstaða almennings til
NATO gæti breyst ef af þessu stríði
verður. Nú sér fólk hvað það kostar
að vera í hernaðarbandalagi og
hvaða skyldur íslendingar verða að
inna af hendi með aðild að slíkum
bandalögum og sem taglhnýtingar
Bandaríkjamanna í utanríkismálum.
„Ef til innrásar í írak kemur verðum
við aðili að stríðsrekstri þar sem
heimsveldi ræðst á fullvalda þjóð.
Það yfírskin að NATO sé ætlað að
veija hin vestrænu gildi á ekki við
rök að styðjast."
Andstæðingar ykkar segja oft
að þið séuð á móti öllu. Hvemig
svarið þið slíkum ásökunum? „Við í
Ungum vinstri-grænum létum gera
barmmerki sem á stóð: „Fúl á móti,
heldur betur!“ Það er ekkert hægt að
svara þessu á annan hátt. Við emm í
stjómarandstöðu og ríkjandi stjóm-
völd em á öndverðum meiði. Við
emm flokkur sem lætur málefnin
ráða, en skiptum ekki um skoðun til
þess að það líti út fyrir við séum ekki
á móti einhveiju. Við látum málefnin
ekki róa, en þetta hefúr mátt brenna
við hjá t.d. Samfylkingunni vegna
hræðslu um aó vera stimpluð sem
fúli flokkurinn. Hjá okkur koma
málefnin fyrst. Það má heldur ekki
gleyma því aó sá sem er fylgjandi
einu er jafnffamt á móti einhverju
öðm. Samanber að vera fylgjandi
náttúmnni, og þannig óhjákvæmi-
lega á móti Kárahnjúkavirkjun. Þetta
er ódýrt bragð hjá andstæðingunum
að stimpla okkur sem fúl á móti án
þess að nokkuð sé á bak við það.“
Hún er spurð hvort vinstri-
grænir séu sáttir við sín störf í
stjómarandstöðunni. „Ég held við
getum verið mjög sátt við okkar
störf. Við erum með sex manna
þingflokk sem lætur eins og hann sé
20 manna. Þegar litið er yfir allt
kjörtímabilið þá vil ég meina við
séum eini stjómarandstöðu-
flokkurinn sem stendur undir nafni."
En hvemig metur Drífa möguleika
VG að mynda næstu rikisstjórn?
„Það er erfitt að meta þegar svo
mikil hreyfmg er á fýlginu. Okkar
draumur er vinstri stjóm - velferð-
arstjóm. Þá erum við að líta til
Samfylkingar og hugsanlega ffam-
sóknarmanna.." Hún hafnar algjör-
lega samvinnu við Sjálfstæðis-
flokkinn og bendir á að á síðasta
landsfundi Ungra vinstri-grænna var
samþykkt ályktun um að flokkurinn
myndi gefa það út aó hann færi ekki
í stjóm með Sjálfstæóisflokknum.
„Það er voðalega hæpið að VG
myndi stjóm með íhaldinu á gmnd-
velli Evrópumálanna. Ég hugsa að
sjálfstæðismenn vilji fara í stjóm
með okkur en það er ekki gagn-
kvæmt. Við yrðum taglhnýtingar
Sjálfstæðisflokksins í slíkri stjóm
sem litli flokkurinn og þyrftum
væntanlega að sjá á eftir mörgum
málefnum sem eru okkur hjart-
fólgin."
Tími
handaflsaðgerða
Drifa hefur mikinn áhuga á jafnrétt-
ismálum eins og áður kom ffam og
er jafhframt að taka 10 einingar í
kynjafræði með viðskiptaffæðinni til
að dýpka skilning sinn á kvenfrelsis-
málum. Hún telur að við séum komin
eins langt og við komumst með
lagasetningu. Jafnréttislög vom sett
1961 með sex ára aðlögunartíma. Á
þessum sex ámm átti launamunur að
heyra sögunni til. Nú 40 árum síðar
emm við enn að berjast við þennan
launamun. Fæðingarorlofið var skref
í rétta átt að hennar mati. „En eins og
staðan er núna þá er ekkert annað
eftir en handaflsaðgerðir til að
minnka launamun kynjanna. Við
ströndum á einhverju, erum alveg
við glerþakið en komumst af ein-
hverjum ástæðum ekki í gegnum
það. Jafnréttismálin em þannig að
hlutimir ná ekki fram að ganga nema
með samstilltu átaki. Karlmenn
verða t.d. að fara að sjá hag sinn í því
að taka þátt í jafnréttismálum til þess
að breytingar geti orðið því að jafn-
rétti er hagur allra.“
I huga Drifu eru nýfrjálshyggj-
an og einstaklingshyggjan verstu óv-
inir jafnréttisbaráttunnar. Ekki sé
hægt að heyja jafnréttisbaráttu á
þeim forsendum að hver sé sjálfum
sér næstur, heldur með fjöldaátaki.
Hún ætlar í þessum anda að skrifa
lokaritgerð um hvemig dreifistýring
launa hafi áhrif á launamuninn.
„Rannsóknir gefa vísbendingu um að
þegar launaákvarðanir færast inn á
skrifstofur forstjóranna frá kjara-
samningum, verður erfiðara að jarða
launamuninn. Launaleynd og annað
slíkt verður til trafala og í skjóli
þessarar leyndar er fólki mismunað.
Launamunur virðist vera að aukast á
sumum sviðum - hann er a.m.k. ekki
að minnka á þeim hraða sem við
viljum,“ útskýrir hún.
Skólagjöld
í felulitum
Þegar böndin berast að málefnum
iðnnema líkir Drífa stöðu þeirra við
aðstæður unglækna. Sveinar og þeir
sem eru nýútskrifaðir semja fyrir
iðnnema og iðnnemar sem aðrir lær-
lingar eru gjaman notaðir sem skipti-
mynt í kjarasamningum. Þar af
leiðandi hefur gengið mjög erfiðlega
að hækka laun nemanna. Hún segir
að í sumum tilvikum, t.d. hjá
þjónum, kokkum og hárgreiðslu-
nemum, sé verið að tala um hlægi-
lega lág laun. „Það hefur verið erfitt
að ná samstöðu meðal nemanna og
viðhorfíð hjá þeim sem em útskrif-
aðir er að fyrst þeir fóm í gegnum
þetta þá geti hinir það einnig. Ég
held að það séu hugmyndir á borði
menntamálaráðherra um að meist-
arar fái greitt fyrir að taka nema á
samning eins og gert er i öðmm
löndum, það er a.m.k. jákvætt að
ráðuneytið sé að velta þessum
málum fyrir sér.“
Drífa er ánægðari þegar
minnst er á Háskóla íslands. „Mér
fínnst Háskólinn vera að mörgu leyti
alveg frábær stofnun. Hann mætti
nýta sér betur þá stöðu sem hann er í.
Hann kennir fjölda greina hvort sem
þær em vinsælar í augnablikinu eða
ekki og ætti að hvetja fólk til að
flakka á milli greina og ýta undir það
að fólk fái þverfaglega þekkingu. Ég
tek til dæmis kynjafræðina með
viðskiptaffæði. Svona samsetningar
eru ómetanlegar fyrir nemana og
vinnumarkaðinn þegar að því kem-
ur.“ Henni líst hins vegar illa á þá
þróun í skólamálum að skólar, sem
fá framlög frá ríkinu og leggja
skólagjöld ofan á það, geti boðið upp
á betra nám en ríkisskólarnir.
„Þannig er hætta á að misvægi sé
komið í þjóðfélaginu með stétta-
skiptingu þar sem hinir ríkari eiga
kost á betri menntun. Ég vara við því
að vera með skólagjöld í felulitum
eins og innritunargjöld og efnisgjöld.
Þetta er ein af undarlegu stefnum
ríkisstjómarinnar að láta þá sem nýta
þjónustuna greiða fýrir hana, í stað
þess að líta á hana sem samfélagslegt
mál og hag allra að menntunarstig
þjóðarinnar sé sem hæst“ segir hún
að endingu.
Eggert Þór Aðalsteinsson
ctha@hi.is