Dýraverndarinn - 01.12.1959, Qupperneq 2

Ometanleg og
óbætanleg
yerðmæti í veði
„Vængjaðar hjarðir ...“
FEGURÐ Mývatnssveitar er með réttu rómuð af
öllum, sem hafa það undraland augum litið.
Fjarskinn er fagur og tilkomumikill — og hið ná-
læga — hvílík furðusmíð skapandi og eyðandi afla
voldugrar náttúru. Hraunið með sínum hrikalegu,
stundum fáránlegu, en oft fögru myndum, sums
staðar auðnarlegt eins og ríki heljar, en víða prýtt
undursamlega ilm- og litríkum gróðri og hér og
þar með hýrlegum bollum, fagurgrænum lautum,
bleikkembdum mýrarsundum og jafnvel víðáttu-
miklum og gróðursælum vallendisteigum, vekur
undrun og aðdáun í senn, og svo hinar brosandi
víkur og vogar, fagurlega sveigð milli teygðra
hraunarma — og hinn mikli spegill megindjúps-
ins, dásamlega litbrigðafagur í hverfibirtu létt-
skýjaðra sumardaga.
Og líf þessa vatns, hinn margvíslegi gróður,
hin iðandi ský mýsins, — sums staðar orðið svo
einstætt skýfall, að skýið sjálft er sem grár flekk-
ur á spegli vatnsins. Fiskar vaka, hnita hringa,
kalla á háskann, hér er ég! — eða þeir brjóta
hið gljáða gler, blika í glampandi ljósbroti í sjálfu
hinu raka geislamettaða lofti. Og:
„Vængjaðar hjarðir hljóðlega synda
til hvíldar að bökkum við ey og strönd,
en hér og þar lyftist ein hraðfleyg önd
og hálsinn teygir svo langt sem hún eygist
— í gegnum sólroðans tindrandi tjöld . . .“
Duggönd og hrafnönd og húsönd og skeiðönd,
— æ, hver skil mundi ég, fjarðabúinn, kunna á
öllum þessum dásamlega ríkdómi! Mæður með
unga á ýmsum aldri og margvíslegrar stærðar og
þroskastiga, unga, sem lífsins faðir hefur alla
gætt hinni miklu og dulúðgu gáfu vaxtarins. Frá
stundu til stundar, frá degi til dags sérðu árvakr-
ar, en virðulega rósamar ungamæður í þjónustu
þessarar gáfu — sem verndara og leiðbeinendur.
Sko, þar kafar ein móðirin í hið lifandi djúp —
og svo hópurinn hennar, einn, tveir, þrír fjórir og
og fimm. Þú bíður, horfir, jafnvel hlustar, eins
og þú búist við að heyra brjóstin litlu teyga lífs-
loftið, þegar þeim skýtur upp á ný, þessum fiðr-
uðu vaxtarverum. Þarna birtist þá móðirin, þarna
einn hinna brúnu hnoðra, þarna annar, svo þriðji
— en hvað hefur orðið af tveimur? Það er sem
einhver vávætt hins lífrika djúps hafi hremmt þá.
Þú sérð þá ekki framar, hve lengi sem þú stendur
og starir. Þarna niðri í djúpinu felst augum þín-
um hin tækniþróaða vél, sem upphaflega varð
til í hinum síkæna heila Loka, reyndist honum
sjálfum örlögþrungin og síðan hefur þjónað mann-
inum.
Hvaða Mývetningur mundi það vera, sem ekki
hugsar með hjartanlegri hrifni til þeirra stunda
bernskuáranna, þegar hann gekk frá hreiðri til
hreiðurs í fuglaparadís sinna heimahaga og hugaði
að eggjum og ungum — og hinum hjúfrandi
mæðrum, eða horfði á móður leita með hópinn
sinn í hinn gjöfula faðm hins mikla Mývatns?
Hvílík náð og blessun ungum sveini og meyju
82
DÝRAVERNDARINN