Dýraverndarinn - 01.12.1959, Page 5

Með dauðann
ó hœlum sér
Sönn saga frá Kanada
JÓRUNN og GUNNAR voru landnemar. Þau
voru norsk að ætt og uppruna. Þau bjuggu í Kan-
ada og kölluðu býlið sitt Hól.
Gunnar fór ekki oft í kaupstað, en alltaf skrapp
hann þó fyrir jólin. Þá brá Jórunn sér gjarnan til
nágranna sinna og hafði börnin með sér. Þarna
var enn mjög strjálbýlt, og leiðin, sem Jórunn
varð að aka yfir hjarnbreiðuna, var tuttugu og
fimm kílómetrar.
Þegar þessi saga gerðist, lagði Jórunn af stað
frá nágrönnunum í rökkurbyrjun. Þá er hún og
börnin voru setzt í sleðann á hlaðinu á Grund,
og hestarnir stóðu japlandi og stappandi, fullir af
fjöri og heimfýsi, sagði Jóhann bóndi og leit yfir
hvita víðáttu sléttunnar:
,,Mér er ekki vel við að sleppa þér af stað svona
seint á degi. Það er farið að bregða birtu. Ég held
þú ættir að bíða róleg til morguns.“
Jórunn hló.
,,Það er öllu óhætt,“ sagði hún. „Færið er gott,
og bráðum kemur tunglið upp. Hestarnir eru
óþreyttir, og þó að þeim hafi liðið vel við stallinn
hérna, ímynda þeir sér áreiðanlega, að heyið og
meira kappi en nú? Það er að minnsta kosti vert
fullkomlega alvarlegrar athugunar.
Að endingu
Þó að ég þykist þess fullviss, að Mývetningum
væri gerð mikil vanvirða með því að ætla, að
hugur þeirra til þessara vandamála kæmi fram
í kæruleysi og tvískinnungsmálflutningi þess
manns, sem trúlega mun hafa talið sig gildan full-
trúa til verndar sóma og hagsmunum þeirra í
skrifi sínu, verður ekki talið líklegt, að neinn ein-
staklingur skeri sig úr og kippi upp netum sín-
um til að forðast hið feiknlega fugladráp. En eins
°g þegar hefur verið að vikið, má sannarlega
vænta þess af slíkum mönnum sem Mývetning-
um, að þeir ráði sameiginlega ráðum sínum og
leiti um þennan vanda þeirra úrræða, sem megi
duga.
En ef svo ólíklega færi, að um það gæti ekki
orðið samkomulag, þrátt fyrir bezta vilja fjöl-
margra, þá tjóar ekki annað en beita lögunum um
náttúruvernd, athuga sem allra ýtarlegast og skil-
merkilegast alla málavexti og öll hugsanleg úr-
ræði, en síðan hiklaust og án allrar linku beita
þeim ráðstöfunum, sem að fróðustu manna yfirsýn
verða taldar sameina bezt að tryggja náttúru-
auðæfi og náttúruundur og þar með komandi kyn-
slóðir í Mývatnssveit og góða afkomu þeirra, sem
þar búa nú.
ÞÝRAVERNDARINN
85