Dýraverndarinn - 01.07.1965, Blaðsíða 11

þá nálægt bæjum eða vegum og forðast sérstaklega
ár- og vatnsbakka þar sem gæsir í sárum safnast
saman. Raðsáning byggs og hafra með vél í stað
dreifsáningar kemur í veg fyrir að gæsir nái fræj-
unum. Sé dreilsáning notuð, þar sem vænta má
tjóns af völdum gæsa, er nauðsynlegt að nota meira
sáðmagn en ella. Mælt er með um 10% meira sáð-
magni þar, sem gæsir valda verulegu tjóni. Hið
mikla illgresi í íslenzkum görðunt og ökrum hefur
örugglega haft mikið aðdráttarafl á gæsir. Ekki virð-
ist svara kostnaði að eyða hér illgresi með eitri, og
er vel líklegt, að það sé nú orðið of seint, því að
gæsir hafa þegar komizt upp á lagið nteð að gæða
sér á nytjagróðri.
í mörgum tilfellum, þar sem tjón hafði verið
unnið í september 1963, hefði verið unnt að koma
í veg fyrir það, ef akrarnir og garðarnir hefðu verið
girtir. Ef hæð plantnanna er rneiri en 14 cm, fljúga
gæsirnar yfirleitt ekki inn í akurinn eða garðinn,
en ganga inn frá hlið. Girðingarnar þyrftu því ekki
að vera háar. Það er alveg fráleitt að rækta bygg
eða fóðurkál á bakka ár eða vatns, þar sem gæsir í
sárum dveljast, án þess að girða svæðið. Einstrengja
rafgirðing í um 30 cm hæð kemur í veg fyrir, að
gæsir fari af vatni upp í akra og garða á vatns- eða
árbökkum. Kosturinn við slíka rafgirðingu er sá,
hversu auðvelt er að flytja hana til, auk þess sem
hún er tiltölulega ódýr. Eins kílómetra girðing af
jtessari gerð, ásamt rafgeymi, kostar um 5000—6000
krónur.
Sums staðar hefur gefizt vel að leggja þorskanet
yfir yztu grösin í kartöflugörðum, því að gæsirnar
ganga ógjarna yfir þau.
Hver bóndi verður að sjálfsögðu ávallt að spyrja
sjálfan sig, áður en hann grípur til varnarráðstaf-
ana, livort kostnaður og fyrirhöfn í sambandi við
þær standi í réttu hlutfalli við tjónið, sem gæsirnar
valda. Þar sem mikið er um gæsir, getur stundum
verið hagkvæmt að slá, taka upp kartöflur eða beita
skepnum á fóðurkál í fyrra lagi. Þegar haft er í
liuga, að gæsir taka ekki að sækja í ræktað land
á haustin lyrr en í fyrstu viku september, og að oft
er aðeins um takmörkuð svæði að ræða, þar sem
vænta má tjóns, getur kostnaður og fyrirhöfn við
varnarráðstafanir orðið miklu meiri en sem svarar
þeirri minnkun á afrakstri, sem er afleiðing af upp-
skeru í fyrra lagi, auk þess sem þá er alveg komið
í veg fyrir skemmdir af völdum gæsa.
Bjöm
Gunnlaugs-
son
kaupmaður
látinn
Hinn ágæti dýravinur Björn Gunnlaugsson, fyrr-
verandi kaup- og innheimtumaður, lézt 12. júní
s. 1. í sjúkrahúsi í Reykjavík. Björn var fæddur
norður í Línakradal í V.-Húnavatnssýslu 10. októ-
ber 1884. Hann ólst upp við sveitastörf, en fór í
ver á Suðurnes, þegar hann liafði aldur til. Ungur
settist hann að í Reykjavík, var verzlunarmaður og
síðan kaupmaður, en svo í aldarfjórðung innheimtu-
maður hafnarsjóðs. Árið 1914 kvæntist hann rnerk-
iskonu úr Árnesþingi, Sesselju Guðmundsdóttur.
Þau bjuggu í hamingjusömu hjónabandi, unz hútt
lézt árið 1954. Þau áttu myndarlegt lieimili, þar
sem ríkti glaðværð og risna. Börn þeirra eru þrjú
á líti, tveir synir og ein dóttir, gott fólk og dugandi.
Björn var prúðmenni og valmenni, alvörumaður,
en þó glaðvær og glettinn þegar svo bar undir, og
vinsæll var hann, enda vinfastur. Hann var einn elzti
og traustasti félagi dýraverndunarsamtakanna, og
hefur áður verið minnzt hér í blaðinu starfa hans
í Jtágu þeirra. Honum var nautn að umgengni við
dýr, enda var liann hestavinur og hestamaður fá-
gætur. Hann hatði og yndi af íslenzkri náttúru.
Ferðalög um óbyggðir Islands á hestbaki voru hon-
um unaður. í félagi hestamanna stóð liann ávallt í
fremstu röð. Þegar hann vissi sig eiga skammt ólif-
að, lét hann fella gæðing sinn Skuggablakk. Skyldi
hvorugur þurfa að sakna hins, en vinir og samherj-
ar sakna Björns, og eru minnugir á störf lians og
fórnfýsi. Ýmsir þeirra liafa minnzt hans með gjöf-
um, sem verja skal til verndar dýrunum.
D V R A'V E R N D A RIN N
61