Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Blaðsíða 9

Sigfús Einarsson sextugur
3
í sveitaþorpinu. Þó var tónlistarlifið engan veginn auð-
ugl i Reykjavík á skólaárum Sigfúsar. Það var sung-
ið mikið, og raunar má segja, að ef talað var um tón-
list á þeim árum, þá var átt við söng. Kunnátta í liljóð-
færaleik var af nijög skornum skamti. Annars voru það
lielztu viðburðir í liinu opinbera tónlistarlífi, er söng-
nienn komu hér snögga ferð og sungu opinberlega.
Steingrimur Johnsen hélt og uppi söngfélagi, sem nefnd-
ist „14. janúar“ og stjórnaði þvi af mikilli smekkvísi
og vandvirkni. Lét félagið oft til sín heyra, bæði á
sjálfstæðum hljómleikum og við tombólur.
Söngkennari i skóla var Steingrímur Johnsén. Hann
var, sem fyr er sagt, smekkvís og vandvirkur söng-
stjóri, en það mun meira liafa stafað af eðlisgáfum
en af lærdómi, og var því um litla kennslu að ræða af
lians hendi í hinum fræðilegu greinum listarinnar.
Sigfús mun þó liafa haldið áfram að kynna sér tón-
fræði upp á eigin spítur. Um tveggja vetra skeið hélt
liann sjálfur uppi söngfélagi í skóla og stjórnaði því.
Mun hann þar fyrst hafa æfst í söngstjórn, en það
varð síðar það sem liann lagði einna mesta stund á
við hliðina á tónsmíðunum.
Sigfús varð stúdent vorið 1898 og sigldi til Hafnar
um liaustið til laganáms. Það mun þá ekki hafa verið
ætlun hans, að slunda tónlist nema í hjáverkum, en
þó tók hann þegar fyrsta veturinn að læra söng, og
var fyrst um 2ggja velra skeið nemandi hjá Vald.
Lincke. Þá var Grænlandsfarinn Mylius Erichsen for-
maður danska l'erðamannafélagsins, og var honum það
kappsmál, að kynna Dönum „nýlendurnar“ svokölluðu,
Island og Færeyjar. Kynntist liann Sigfúsi og eggjaði
hann á að raddsetja íslensk þjóðlög, en við það fór
Sigfús fvrst að kynna sér íslensku þjóðlögin, því að
hvorki á Eyrarbakka né á skólaárum sínum i Reykja-
vík hafði hann haft nein viðkynni af þjóðlögunum að
ráði. Á íslandi var þá enginn, sem vildi líta við þjóð-