Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Qupperneq 14

8 E. Th.< Sicjf. Einarsson sextugur
nokkuð viðkvæmt og dapurt, tónbilin stutt og einföld
og svo hin kjarnyrtu, styttingslegu stef, sem lýsa því
i sem styztu máli, sem þau eiga að lýsa, þar er eng-
um tón ofaukið, og ekkert þó látið ósagt.
Annað atriði, sem einkennir verk Sigfúsar, er lál-
leysið í yfirbragði þeirra, lnn eðlilega, svikalausa fram-
setning, hjáróma fjálgleikur eða innantómar aflraunir
eiga sér þar hvergi stað. Þó skortir Sigfús livorki kraft
né viðkvæmni; hinn óhilandi norræni kraftur lýsir sér
einna hezt í laginu Island, og viðkvænmin í ótal smá-
lögum, sem sum eru hreinar perlur, og mörg þeirra
allt of lítið kunn.
Menn gera sér víst minna grein fyrir því en skyldi,
live þjóðleg öll tónlistarstarfsemi Sigfúsar er. Lang-
mestur hlutinn af tónsmiðum hans er saminn við ætt-
jarðarkvæði og kvæði um íslenzka náttúru. En sérstöku
ástfóstri hefir hann tekið við stökurnar og lausavís-
urnar. Hefir hann samið lög við margar þær heztu
af þeim, sem lifa á hvers manns vörum, og hafa úr
því orðið litil meistarverk, sem eru svo sérkennilega
þjóðleg, að maður hlýtur að segja með sjálfum sér:
Þetta lag er íslenzkt, og hafði Iivergi getað orðið til
nema á íslandi. Og þetta er áreiðanlega öruggur mæli-
kvarði á þjóðlega list.
Sigfús er ekki nema sexlugur, og hann á margt eftir
að vinna, síðustu verk hans sýna, að list lians er enn
að þroskast og skirast. Ég ætla því ekki að taka fram
fyrir höndurnar á forlögunum og leggja neinn fulln-
aðardóm á verk hans, að svo komnu. Þeir, sem unna
lisl hans, óska honum þess á heiðursdegi lians, að hann
megi hljóta enn meiri gæfu á komandi árum en hann
hefir ált. Hann hefir átt því láni að fagna, að eiga við
hlið sér konu, sem hefir unnað tónlistinni engu minna
en hann, og hann á tvö hörn, sem hæði starfa að tón-
list og hafa getið sér góðan orðsti meðal annara þjóða.
Ég vil ljúka þessum orðum, með þeirri ósk, að gæfa