Hlín - 01.01.1923, Síða 49

Hltn
47
fjelag íslands að sjálfsögðu fremst í flokki. Pað sæi fyrir
umferðarkenslukonum (sem helst þyrftu að vera í liverri
sýslu), Ijeti þeim áhöld í tje og greiddi sem svaraði helm-
ing eða þriðjung af kaupgjaidi þeirra. Að öðru leyti sæju
sveitirnar sjálfar um fræðsluna, bæru ábyrgð á henni og
kostuðu hana. Pœr geta það hæglega, ef þœr vilja*.
Það er um að gera að marka stefnuna greinilega og
rjett og halda svo áfram í Herrans nafni, og missa aldrei
sjónar á takmarkinu, þó smátt gangi.
Pótt ekki væri nema ein af hverjum tíu, sem notuðu
sjer fræðsluna í heimahögunum í stað þess að fara burt,
þá væri betra en ekki — en þær yrðu fleiri. — Pað tjáir
ekki að fyrtast eða gefast upp, þótt þunglega horfist á
í fyrstu,— Pað verður að gera ráð fyrir að þarna yrði svo
þroskað fólk að starfi, að það ætli sjer ekki þá dul að
breyta hugsunarhættinum á svipstundu.
Pessa sparnaðarráðstöfun getum við framkvæmt, livað
sem öðru líður.
Upp af þessari rót spryttu svo eðlilega húsmæðraskól-
arnir. — F*eir skólar, sem sveitakonum væru ætlaðir yrðu
að sjálfsögðu í sveit, reistir og starfræktir af ríkinu.
Um fyrirkomulag þessara skóla má deila, en öllum ber
saman um, að þar verði aðallega veitt verkleg fræðsla:
Meðferð mjólkur, matargerð, húsræsting, þvóttar, tóskap-
ur, vefnaður, saumaskapur og garðrækt. En munnleg
fræðsla ekki önnur en sú, sem véitt er vegna verkiega
námsins: Næringarefnafræði, búreikningar o. s. frv., og svo
heilsufræði, uppeldisfræði, hjúkrun og barnfóstur.
Inntökuskilyrði: Unglingaskólapróf, eða mentun sem því
* Lakast er, að sem stendur eru nijög fáar ísl. stúlkur, scm eru
svo vel að sjer í þessuni fræðuni, að þær sjeu færar utn að
taka að sjer umferðarfræðslu til sveita, því til þess þarf góða
kunnáttu, þroska, og síðast en ekki síst góða þekkingu á sveita-
lífinu. — Pað hefir ekki verið vænlegt til atvinnu að leggja sig
eftir kennaranientun í þessum greinum.