Hlín - 01.01.1923, Qupperneq 70

68
Hlín
daginn eflir hjelt jeg fyrirlestur um ísland í barnaskóla-
húsinu fyrir 300 manns, og sýndi skuggamyndir mínar
um leið. — Skammdegið var ógurlega dimt þarna, jeg hefði
varla trúað að það gæti verið svo ömurlegt, það lá við að jeg
viltist, ef jeg hætti mjer út ein. Jeg varð sárfegin, þegar,
jeg mætti einhverjum Lappanum, fötin þeirra, bláu og
rauðu, höfðu hressandi áhrif á mann í öllu þessu myrkri.
Parna norður í bygðum, þar sem ekki sjer sól langan
tíma af árinu, hafa verið og eru enn margir einkenni-
legir menn og konur. Sljetturnar, þögular og víðlendar,
hafa sett svip sinn á fólkið, það hvílir einhver hátíðleg
ró yíir ásjónu þess og framgöngu. — Þarna er hugs-
anafriður.
Börnin þarna norðurfrá urðu einkargóðir vinir mín-
ir, þau voru indæl í barnslegri einfeldni sinni.
Á barnahælinu í Oellivare í Lappmörk æfðu börnin
sig á að syngja fallega kvæðið hans Báths um ísland:
»Hvilar i livita, skummande vugor,
stolt soin i sagan, sagornas ö.«
Pau sungu þetta fyrir mig, en hvað þau sungu það vel.
— Að líkindum hefir þetta verið í fyrsta skiftið að börn-
in sungu um ísland á þessum stöðvum.
í byrjun aprílmánaðar íór jeg til Finnlands og ferðað-
ist um það þvert og endilangt svo að segja. Allstaðar
var mjer vel tekið af háum sem lágum. — K. F. U. K.
í Finnlandi hefir sjerlega umfangstnikil störf með hönd-
um, svo jeg hafði feikna mikið að gera. — Hvervetna
sem jeg kom sýndi jeg myndir mínar og sagði fólkinu
frá íslandi. — í Finnlandi hitti jeg marga, einkum menta-
menn óg konur, sem voru vel kunnugir fornsögum okk-
ar, en flestir vissu lítið um ísland eins og það er nú.
Finnarnir voru hrifnir af Hallgrími Pjeturssyni og skáld-
skap hans. — Jeg hef nýlega fengið brjef frá linsku
skáldkonunni Hilju Krohn, þar segir hún rnjer að hún