Hlín - 01.01.1930, Qupperneq 46

44
Hlin
Þótt sýningarmunirnir væru búnir að ga,nga í gegn-
um fleiri en einn hreinsunareld heima í hjeruðum og
bæjum, þótti sjálfsagt að skipa dómnefndir, er skæru
úr hvað væri sýningarhæft og hvað ekki.
Tóskapur og vefnaður var i yfirgnæfandi meirihluta
á sýningunni, því voru 5 ágætar tóskapar- og vefnaðar-
konur, víðsvegar að af landinu, skipaðar í þær nefndir.
— Hannyrðadómnefnd skipuðu alþektar hannyrðakon-
ur úr Reykjavík og Hafnarfirði, en smíðar, útskurður,
bókband og hrosshársiðnaður var undir dómi manna,
sem um undanfarandi ár hafa haft styrk af opinberu
fje til að kenna ýmsa handavinnu.
Það duldist engum, sem að sýningu þessari vann, að
það var heppileg ráðstöfun að skifta henni í deildir
eftir sýslum. Bar margt til þess, fyrst og fremst var
það haganlegt vegna þeirra fulltrúa, sem fylgdu mun-
unum heiman úr hjeruðum, þeir höfðu búið sýninguna
að heiman, skrásett hana o. s. frv. Þeir settu munina
upp, þeir gættu deildarinnar meðan á sýningunni stóð,
önnuðust sölu á því sem selja mátti og bjuggu munina
loks til heimferðar. Þeir þektu sína deild mætavel og
þeir Ijetu sjer sjerstaklega annt um hana að öllu leyti.
Ljetti þetta fyrirkomulag, mjög alt sýningarhaldið og
olli síður ruglingi.
í öðru lagi vakti skiftingin heilbrigðan metnað milli
hjeraðanna og gerði það að verkum, að menn tóku á
því sem þeir áttu til um þátttöku. í þriðja lagi var með
þessu móti hægt að gera samanburð, sem hefði reynst
ógerningur, ef öllu hefði verið ruglað saman.
Nokkrir ljetu á sjer heyra, að hver deildin væri ann-
ari lík, svo að hefði maður sjeð 2—3, þá hefði maður
þar með sjeð þær allar. Þó býst jeg við að margur geti,
við nánari athugun, tekið undir með merkum manni í
Reykjavík, sem varð það að orði, eftir að hann hafði
skoðað sýninguna allrækilega, að það væri hinn mesti