Hlín


Hlín - 01.01.1936, Side 119

Hlín - 01.01.1936, Side 119
Hlín Gamla konan 117 ís og snjór var yfir öllu. — Nóttin var að taka við af bróður sínum, deginum, og rökkrið seig óðar yfir en vant var, því him- ininn var huiinn samfeldum dimmum skýjum. — Gamla konan var að hátta við skímuna, sem lagði inn um litla gluggann yfir rúminu hennar. Ekki var hún ein inni, því í þröngu og lágu baðstofunni var rúm við rúm, hringinn í kring, og í þau voru að hátta ungar stúlkur, með hlátrum og masi, en engin þeiiTa yrti á gömlu konuna, hún var svo ein, alein, — að minsta kosti fanst henni það í seinni tíð. Engan vin átti hún, ekkert barn, maka, systkini nje foreldra á lífi, og sumt hafði aldrei verið til, en hitt var horfið, ýmist út í heiminn eða ofan í gröfina. — Þá hafði hún hugsað til Guðs, hlustað með ánægju á orð prestanna um endurfundi í öðru lífi og' vonað þeirra, en nú var þetta alt orðið svo fjarri henni, daglega lífið, með öllu þess aðkalli og tilbreytingum, heimti hana- til sín heila og óskifta, og þó fann hún nú orðið enga ánæg'ju í því, það var svo margt, sem henni var mótstæðilegt. — Hún barst milli þeirra, sem vildu vinna til að gefa henni að borða og fóðra örfáar kindur fyrir vikin hennar, en svo var það alltaf að þjettast, að bændunum þótti hún ekki vinna fyrir því, og konurnar þurftu að fá stúlk- ur, sem gætu unnið alt, og allir hugsuðu um að hafa sem fæst fólk. Þó var enginn henni vondur, síður en svo, enginn hafði hæðst að henni, enginn skrökvað á hana, eða skammað hana, og oft ha.fði verið talað vingjarnlega til hennar. En það komu svo oft fyrir stundir, sem henni fanst að öllum væri sama um sig og hún væri utan við alla samúð annara manna, og þeim stund- um var altaf að fjölga, og núna fanst henni alt dimt og kalt í kringum sig, ja.fnt í huganum sem í baðstofunni. — Hún var þreytt, hafði verið að keppast við að spinna, en kraftamir sviku þegar viljinn fylgdi fastast eftir. — Hún hallaði höfðinu á koddann. •— Ó, hvað það var gott að hvílast, sofna frá öllu, sem amaði að og vakna aldrei, hverfa burt, þangað sem mað- ur átti aldrei afturkvæmt fi*á. Og svefninn tók hana mjúklcga á arma sína. Henni fanst hún nýsofnuð, þegar ung stúlka í baðstofunni kaliaði til hennar: »Æ, sæktu mjer vatn, mjer er svo ilt!« — Hún staulaðist fram úr rúminu, nei, hún hafði víst ekki lengi sofið, því þreytan var sú sama, þó aldimt væri orðið. — Hún fór þegjandi fram og sótti vatnið í könnu, og er hún hafði spurt stúlkuna, hvort hún gæti meira gert og hin neitað því, fór
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Hlín

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.