Dvöl - 21.01.1934, Síða 8

6
D V
Ö L
21. jan. 19.11
vantar liita, en í Suðurlöndum
regn og læki.
Meðfram vegunum vex sefið,
stundum tveggja mannhæða liátt.
Annars staðar er korkeikin með
stofninn auðan frá í fyrra, þeg-
ar korklagið var tekið af og selt.
Fíkjuviðurinn l>er þunga aldin-
klasa. Vínviðurinn vex alls stað-
ar. Olítréð liefir söinu þýðingu
fvrir Spánverja nú á dögum eíns
og Gyðinga l'yrir 2000 árum.
Öldum saman hafa Suðurlönd
hrifið norræna menn, er þangað
komu. Þeim finnst sér opnast nýr
lieimur. Himinn og haf enn
hlárra en þeir þekktu áður,
sunnanhlærinn heitari, meiri létt-
loiki vfir náttúrunni og fólkinu.
Þeir segja með skáldinu:
„Þekkirðu land, þar gul sítron-
an grær, og gulleplið i dökku
Byltingamaöurinn.
Eftir Malcolm Miujgevidcfe.
Enskur hlaðtunaður, sem kynnst hefir byltinganiönnuin viða um licim, segir
Jiér frá cinum, sem hann hitti í Moskva.]
Maður með arnarnef, kryppu
upp úr hakinu, sem gerði hann
óvenju hreiðan um herðarnar, og
afarlanga haridleggi, sat i her-
hergi sínu i Moskva og hlustaði á
útvarp. Herhergið var á efsta
lofti i afarháu iuisi. Hann kunni
bezl við sig í stórborgum, þar
sem hann gat horft niður fyrir sig
úr mildlli liæð; horft á bilana
skreiðast áfram, eins og risa-
vaxnar bjöllur og sporvagnalésl-
irnar, sem liktust glitrandi slöng-
um, og strætin sjálf svört af
dvergsmáu mannfólki. Þegar
hann stóð augliti til auglitis við
aðra menn, fann hann, að hann
stóð illa að vígi, vegna þess að
hann var vanskapaður. En þeg-
ar hann horfði niður á þá af efstu
hæð, gat hann notið þess, hvað
hann hataði þá, án þess að eiga
það á hættu að verða fyrir að-
köslum og spolti.
Viðtækið Iians var setl í sam-
hand við finnska útvarpsstöð
sem útvai-]>aði kirkjuhljómleik-
um. Drengjaraddir sungu, dálítið
skjálfandi, af þyí að álialdið var
lélegt, en saml nokkurnveginn
hreinl. Söngurinn reis og hneig.
Krop])inbakurinn sat hreifingar-
laus í stólnum og hlustaði á söng-
inn með lokuðum augum.
Eg sat í öðrum enda herbergis-
ins, horfði á hann og hugsaði með
mér: Þarna er lausn gátunnar.
Ef ég gæti skilið þennan mann