Dvöl - 16.12.1934, Qupperneq 2

2
D
V
Ö L
Kýmnisögur.
Sjúklingurinn: — Fyrir
hálfura mánuði létuð þér mig hafa
plástur til að losa mig við giktina.
Læknirinn: — Já.
Sjúklingurinn: — Nú ætla
ég að biðja yður blessaðan að láta
mig hafa eitthvað til að losa mig
við plásturinn.
F j ö 1 s k y 1 d a n er sezt að
borðhaldi, ásamt einum viðskipta
vini, sem liúsbóndinn hefir boðið
til miðdagsverðar. Einmitt þegar
á að fara að neyta hins góða mat-
ar, upphefir sonur húsbóndans,
fimm ára gamall snáði, rödd sína
og segir:
— Heyrðu mamma. Það er
nautasteik á borðum í dag.
— Já, hvað er með það.”
— Nú, pabbi sagði í morgun,
að hann ætlaði að koma með þorsk
til miðdegisverðar, svaraði strákur,
öllum til óblandinnar skelfingar.
A n n a: Hvað gerir þú, þegar
þú sérð verulega fallega stúlku?
Ebba: Ég horfi á hana góða stund
og — legg svo frá mér spegilinn.
Lækn.: Tilfelli yðar mun auðga
læknavísindin mjög mikið.
Sjúklingurinn: — Drottinn
minn dýri! Ég hélt ?áð-ég þyrTti
ekki að borga meira eu svona 10
— 15 krónur.
16. des. 1034
Tveir fjandmenn mættust. Annar
sagði:
— Ég vík ekki,til hliðar.fyrir
aulabárði.
— Það geri ég alltaf, sagði hinii
og vék til liliðar.
— nvað eltu gamall, anginn
minn?
— Sex ára, bráðum sjö.
— Og hvað áttu, m’örg systkini?
.....— Niu, bráðum tiu.
Fyrirtækið hafði gamlan karl
fyrir sendil, sem þólti æði gott í
staupinu. Einu sinni sagði skrif-
stofustjórinn við hann:
— Ef þér hættuð að drekka,
Ilans, mynduð þér bráðum verða
bókari hjá okkur,
— Uss, þegar ég er fullur finnst
mér ég vera forstjóri, svaraði Ilans.
Við enska kirkju hafði verið
smíðað nýtt sáluhlið úr járni og
uppi yfir því stóð með gullnum stöf-
um: Vegurinu til himnaríkis. Vegna
þess að hliðið var nýmálað hafði
verið hengt á það spjald, með svo-
hljóðandi áletrun: Menn eru beðnir
að gjöra svo vel að nota liitt hliðið.
J ó n : — ag fæddist sama ár
og Björnstjerne Björnson dó.
Árni: — Sjaldan er ein báran
stök.
PrentsmiBjan Acta.
Ritstjóri: Daniel Jónsjon.