Dvöl - 10.03.1935, Blaðsíða 6

e
D V
Ö L
10. marz 1935
að ske. Þegar Ave Verum stóð
sem hæst, snéri hinn göfugi bróð-
ir Gaucher sér við í sætinu og
hrumaði dimmri röddu:
1 París var mætur munkur
patatau, tarabou, patatau —
Allir munkarnir risu á fætur.
— Hann er haldinn illum anda,
hrópuðu þeir, berið hann út, ber-
ið hann út!
En bróðir Gaucher heyrði ekki
neitt, og þegar heir dróu hann út
hrópaði hann í sífellu: Patatau,
tarabau, patatau!
I dagrenning næsta morgun
lá hann á hnjánum við fótskör á-
bótans. — Það var elixírinn,
herra, það var elixírinn, sem sveik
mig, sagði hann og barði sér á
brjóst. Hinn góði ábóti komst við
af sorg hans. — Allt þetta má
laga, sagði hann huggandi. Að
vísu var söngurinn fremur — hm
— ég vona bara að lærisveinamir
hafi ekki heyrt hann. — Segið
mér nú nákvæmlega hvernig
þetta vildi til. Það hefir gerst
við prófun elixírsins? — Eitthvað
svipað og þegar Schwartz fann
upp púðrið, — fórn uppfyndning-
arinnar. — Ég skil. — En vinur
minn. Er það nú alveg bráðnauð-
synlegt að smakka þennan voða-
lega elixír?
— Já, því miður herra, stundi
vesalings bróðir Gaucher. Styrk-
leikann get ég prófað með mæli,
en gíðasta keiminn, — þar treysti
ég aðeins minni tungu.
— Rétt, rétt, sagði ábótinn og
stundi við. En hvemig er það þá
við smökkunina, — er bragðið
gott? Veitir það ánægju?
— Ó, herra! Því miður, kjökr-
aði bróðir Gaucher rauður út að
eyrum. Ég hefi orðið þess var í
tvö kvöld, einhver undarlegur ilm-
ur, sætleild. Hinn illi hlýtur að
hafa náð mér á vald sitt, og hér
eftir mun ég aðeins nota mælirinn,
hvað, sem keimnum líður.
— Nei, sei sei nú, það dugar
ekki, sagði ábótinn, við verðum
að þóknast viðskiptavinunum og
keiminn má ekkert skorta. — En
látum okkur sjá, við hljótum að
finna ráð. Hvernig væri að mæla
skamratinn? Fimmtán dropar, —-
tuttugu. Segjum tuttugu dropar.
Hinn illi má vera meira en lítið
sterkur ef hann nær þér með tutt-
ugu dropa. — Og svo að lokum,
— til þess að forðast hugsanleg
slys, veitist þér hér með undan-
þága frá því að mæta við kvöld-
messu. Far nú í friði, — en teldn
vel.
Allan daginn vann bróðir
Gaucher á bruggstofunni. Hann
flokkaði jurtirnar; ljósgrænar
jurtir, silfurgrænar jurtir með
smáum, mjúkum blöðum, jurtir
þrung-nar af sól krafti villtrar
náttúru. Allt gekk vel til kvölds.
En þegar hann fór að kæla elex-
írinn í stóru eirstömpunum hófst
þrautatíminn.
Droparnir féllu í bikarinn.
seytján — átján — nítján —'
tuttugu. Allir runnu þeir í eim1