Melkorka - 01.03.1955, Blaðsíða 12

Hvar hefurðu lagt leið þina um Suður-
land?
Leiðina frá Reykjavík austur á Síðu hef ég
hjólað þrisvar. Lengstu dagleiðir, sem ég hef
hjólað, eru, held ég frá Fagradal í Mýrdal að
Odda á Rangárvöllum, og úr Kollafirði á
Ströndum að förva í Haukadal. Annars fer
ég oftast hægt yfir.
Það lilýtur að vera mesta púl að hjóla
svona dag eftir dag?
Þetta er orðinn leikur, að ferðast svona,
núorðið. En fyrst, þegar ég byrjaði að fara um
landið, 1940, voru vegir víða slæmir. Verstu
þjóðvegir, sem ég lief farið á síðustu árum,
eru í suðurhluta Suður-Múlasýslu. Þar varð
ég að vaða fjölda margar ár og læki.
Hvað segirðu um Vestfirði?
Hingað til hef ég varla átt erindi með hjól-
ið til Vestfjarða. En nú eru óðum að koma
þar vegir. Þar hef ég aftur á móti ferðast mik-
ið gangandi.
Það er orðið alllangt siðan þú fórst að nota
reiðhjólið þitt til ferðalaga um landið?
Já, einhver, sem les þetta, heldur því ef til
vill, að ég sé umrenningur. Og er því ekki úr
vegi að gefa einhverja skýringu á þessu flakki
mínu. Ein ástæðan er sú, að ég hef verið í
kaupavinnu liér og þar í fjórtán ár og far-
kennari Iiér og þar í tíu ár. Þess vegna hef ég
oft beinlínis átt ferð í annan landshluta.
Önnur ástæða er sú, að bílferðir eru mér
kvalræði. vegna þess, að alltaf eru með áætl-
unarbílunum einhverjir reykspúandi farþeg-
ar, sem enga miskunn sýna, þó að einhverjir
veslingar þjáist af ógleði og biðjist vægðar.
Og, síðast, en ekki sízt: Svona ferðalög eru
bczta ráðið til að kynnast landinu og þjóð-
inni. Ég á margar ógleymanlegar minningar
um géstrisið og skemmtilegt fólk.
Undarlegt er það, hvað unga fólkið er latt
að ferðast á eigin spýtur. Aldrei kemur það
fyrir, að ég mæti neinum á hjóli úti á þjóð-
vegrlnum. Og fárkennsla þýkir óviðunandi,
vegna þess, að kennarihn þarf oft að ganga
bæja á milli. Bílaæðið er hvimleið farsótt og
Svanhildur Ólafsdóttir
Svanhildur Ólafsdóttir Daníelssonar yfir-
kennara andaðist í Stokkhólmi 17. nóv. s.l.,
49 ára að aldri. Hún varð stúdent úr stærð-
fræðideild Menntaskólans í Reykjavík 1924
og lagði síðan stund á málanám í Kaup-
mannahöfn. Húnvann um skeiðvið orðabók
Sigfúsar Blöndals. — Svanhildur var síðan
nokkur ár í utanríkisþjónustu Dana, við
sendiráð þeirra í London. Hún kom þá heim
til að standa fyrir búi föður síns og vann þá
jafnframt ýms skrifstofustörf, þar til er hún
gekk í utanríkisþjónustu síns eigin lands og
varð fulltrúi þar árið 1944 og þar til hún
sagði því lausu vorið 1952.
Svanhildur var mjög vel að sér og hlaut
verðskuldaða viðurkenningu. Glaðværð og
ljúf framkoma einkenndu hana; með henni
er gengin ein okkar bezta menntakona.
Svanhildur var gift Sigurði Guðmunds-
syni húsameistara.
ekki samrýmanleg veðráttu landsins. En nu
þori ég ekki að segja meira. Einhver gæti
kallað mig afturhaldsmann.
12
MELKORKA