Vesturland - 24.12.1960, Page 14

14
VESTURLAND
Nennton og vinna vifl okkar hæfi
Rabbað við stjórn Sjálfsbjargar
öryrkjar á Isafirði stofnuðu
með sér félagsskap, sem þeir hafa
gefið nafnið Sjálfsbjörg. Bæjarbú-
um er sjálfsagt orðið kunnugt um
þetta starf, að nokkru leyti, en
Vesturland vill þó kynna þetta fé-
lag fyrir lesendum sínum. Frétta-
maður blaðsins gekk því á fund
stjórnar félagsins til þess að fá
frekari upplýsingar um félagið og
starfsemi þess. Við hittum nokkra
úr stjórninni í herbergi félagsins í
kjallara íþróttahússins, og var
fjöldi manna önnum kafinn við að
undirbúa jólabazar félagsins.
o o o
Hvenær var félagið stofnað og
hver voru tildrög að stofnun þess ?
Hugmyndin er komin frá Sigur-
sveini D. Kristinssyni. Hann var
kennari við tónlistarskólann á
Siglufirði og hafði beitt sér fyrir
stofnun Sjálfsbjargar þar, en þar
var fyrsta Sjálfsbjargarfélagið
stofnað. Sigursveinn hringdi hing-
að vestur og bað um að athuga
um möguleika á að stofna sams-
konar félag hér á ísafirði, en í
millitíðinni hafði verið stofnað fé-
lag í Reykjavík.
Við álitum fyrst að litlir mögu-
leikar væru á að stofna þetta félag
hérna, en reyndin varð allt önnur.
Svo fór að við stofnuðum Sjálfs-
björg í september 1958 og kom
Sigursveinn til ísafjarðar og að-
stoðaði okkur við stofnunina.
Stofnfundinn ,sem haldinn var í
barnaskólanum, sátu um 30
manns, en stofnendur voru um 40.
Félagatalan hefur síðan meira en
tvöfaldast og telur félagið nú rúm-
lega 90 meðlimi. Við höfum nokkra
félaga hér á fjörðunum í kring og
aðstoða þeir okkur við merkia og
blaðasölu á fjáröflunardag okkar.
Hver er tilgangur félagsins?
Tilgangurinn er að vinna að
áuknum réttindum og bættri að-
stöðu fatlaðs fólks, sérstaklega
hvað snertir atvinnu öryrkja og
ennfremur að koma upp fleiri
stöðvum til þjálfunar þeirra. Fé-
lagið vill styðja fatlað fólk til að
afla sér þeirrar menntunar, bók-
legrar og verklegrar, sem það hef-
ur löngun og hæfileika til, og að-
stoða það til að leita sér þeirrar
vinnu, sem það er fært um að leysa
af hendi. Á þennan hátt nýtast
starfskraftar þessa fólks, sem ella
færu forgörðum, því oft getur
maður, sem er lamaður á fótum
skilað fullum starfsdegi ef hann
fær atvinnu við sitt hæfi. Við telj-
um að þjóðfélagið hafi ekki efni
á því að láta ónotað það starf, sem
þetta fólk er fært um að inna af
hendi við réttar aðstæður.
Annað markmið félagsins er að
gera sem flestu fötluðu fólki kleyft
að taka þátt í félagslífi sér til
ánægju. Heilbrigt fólk á eðlilega
erfitt með að gera sér í hugarlund
hve þeir erfiðleikar eru miklir, sem
fatlað fólk þarf að sigrast á til að
geta notið þess að taka þátt í al-
mennu féalgslífi.
1 hverju hefur starf félagsins
verið fólgið síðan það var stofnað?
Fyrst í stað héldum við
skemmtifundi fyrir félagana. Það
kom þó fljótt í ljós að brýn þörf
var á því að koma á fót einhvers-
konar léttri vinnu fyrir félagana.
Þá tókum við það ráð að koma
saman reglulega einu sinni i viku
á svokölluðum vinnukvöldum. Þar
vinnum við ýmsa muni, sem við
seljum síðan á bazar öðru hverju.
Okkur til mikillar ánægju hafa
þessir bazarar Sjálfsbjargar orðið
afar vinsælir. Einn ágætur félagi
okkar, Helga Marzellíusdóttir
hefur lagt mikla vinnu í að undir-
búa vinnukvöldin. Hún hefur séð
um þetta að mestu síðan félagið
var stofnað og hefur verið aðal
driffjöðrin í þessu starfi okkar,
föndurvinnunni. í vetur fengum
við Guðrúnu Vigfúsdóttur til að
leiðbeina okkur með vinnuna. Það
hefur verið okkur ómetanlegur
styrkur. Vinnukvöldin hafa verið
vel sótt og hafa félagarnir haft
mikið gagn og ánægju af þessum
kvöldstundum, sem þeir hafa kom-
ið saman til vinnu.
Hvar hafið þið nú haft húsnæði
fyrir vinnukvöldin?
Fyrst höfðum við ekkert hús-
næði, svo að við komum saman
heima hjá einum félaganna, en í
fyrra haust fékk bærinn okkur til
afnota eitt herbergi í kjallara
íþróttahússins gegn því að við lét-
um innrétta það. Félagarnir gátu
lítið unnið sjálfir við innréttingu
herbergisins. Þetta varð okkur all-
dýrt því að við urðum að kaupa
vinnu við innréttinguna.
Marzellíus Bernharðsson sýndi
okkur þá miklu rausn að gefa okk-
ur allt efnið, sem við þurftum að
nota.
Örvaði það ekki félagsstarfið að
fá húsnæðið?
Jú, visulega því að nú komast
miklu fleiri að á vinnukvöldunum
hjá okkur og svo höfum við þarna
húsnæði undir félagsfundi. Nokkru
eftir að við fengum húsnæðið
keyptum við okkur prjónavélar til
að koma upp vísi að vinnustofu
fyrir þá félaga, sem erfiðast áttu
með að vinna alla venjulega vinnu.
Síðan hefur vinnustofan verið
starfrækt öðru hverju, þegar við
höfum haft efni á því að kaupa
okkur efni til að vinna úr. Það er
von okkar að við getum fengið
okkur fullkomna prjónavél svo að
við getum framleitt fjölbreyttari
vöm og hægt verði að starfrækja
vinnustofuna allt árið.
Hvað er framleitt á vinnustof-
unni?
Ennþá höfum við aðallega prjón-
að gammósíubuxur og lítilsháttar
af bai’napeysum og skyrtubolum.
Þetta stendur vonandi allt til bóta.
Hafa ekki verið stofnuð fleiri
Sjálfsbjargarfélög en þau þrjú,
sem við höfum talað um?
Jú, þau eru víst orðin 8 eða
9. í fyrra var svo stofnað lands-
samband fatlaðra og hefur það
haldið tvö þing þar sem mættir
hafa veri ðfultrúar frá öllum fé-
lögunum. Þar höfum við rætt öli
helztu hagsmuna og baráttumál
okkar. Nú hefur sambandið opnað
skrifstofu í Reykjavík í nýju húsi,
sem S. í. B. S. á að Bræðraborgar-
stíg 9. Starfsmaður sambandsins
er fyrsti formaður Sjálfsbjargar á
Isafirði, Trausti Sigurlaugsson.
Við erum ánægð með starfið, sem
af er og vonumst til þess að fé-
lagið beri gæfu til þess að verða
vaxið því hlutverki, sem því var
ætlað.
★
Úr vinnustoí'u Sjálfsbjargar
Helgi Þorleifsson við prjónavélarnar