Samtíðin - 01.05.1941, Side 26

18
SAMTÍÐIN
jafnskjótl og rödd hennar hljómaði
uni stofuna, virtust henni rósirnar
á veggfóðrinu opnast eins og glugg-
ar, og i þeim sá hún brosleitt og
vingjarnlegt fólk, sem söng með
henni. Þessir Jyrstu áheyrendur
standa henni ávallt mjög skýrt fvr-
ir hugskotssjónum. Ef til vill eiga
þeir eitthvað skylt við birtuna, sem
alltaf ljómar af andliti hennar, er
liún lokar augunum og syngur.
Sex ára gömul byrjaði hún að
syngja í barnakór í kirkju. Þar vakti
hún fyrst athygli á sér með einsöng
i laginu: Guð er minn hirðir. Söng-
urinn lókst svo vel, að biskupinn
bað Iiana að endurtaka lagið. Þar
með hefst frægðarganga hennar á
listamannsbrautinni. Þrettán ára
gömul gekk hún í kirkjukór full-
orðna fólksins. Þar söng hún bassa
i forföllum einsöngvarans i þeirri
rödd (að sjálfsögðu áttund hærra
en hann) og sópran-sóló, þegar á
þurfti að halda. Hið geysimikla*
raddsvið hennar mun hafa skapazt
um þessar mundir við þá æfingu,
sem hún hlaut í ólíkum röddum.
En ró sína og taugastvrkleik á söng-
palli á hún vafalaust því að þakka,
hve kornung hún vandist á að
syngja fyrir margmenni, sem gerði
miklar kröfur til fagurs söngs.
Marian Anderson missti föður
sinn, þegar hún var 12 ára gömul.
Gerðist þá þröngt í búi hjá fjöl-
skyldunni. Ekkjan tók að sér að
vinna húsverk og þvo þvotta fyrir
nágrannana, til þess að geta séð sér
og þrem dætrum sínum farborða.
En söfnuðurinn, sem Marian litla
hafði sungið fyrir í 6 ár, tók að
aura saman í sjóð til styrktar henni.
Ágóði af söngskemmtunum var lát-
inn renna til hennar, og söngkenn-
arar buðust til að veita henni að-
stoð sina. Sjálf fékk Marian 5—lx/z
dollar fyrir hverja söngskemmtun,
þar sem hún söng einsöng, en brátt
hækkaði sú þóknun upp í 10—20
dollara. Fimm árum eftir að faðir
hennar lézt, fékk móðir hennar ill-
kynjaða kvefpest. Eftir það lét Mar-
ian hana aldrei vinna erfiðisvinnu
fyrir aðra. Af því leiddi, að sam-
hliða því, sem Marian aflaði sér
söngmenntunar, varð hún að sjá fyrir
sjálfri sér, móður sinni og systrum.
Sextán ára gönnil hlaut Marian
fyrst eiginlega söngkennslu. Fyrsti
kennári henriar var Marv Saunders
Patterson. Hún útvegaði Marian
námsstyrk. Síðan lærði hún hjá
Agnes Reifsnyder. En því næst var
hún svo lánssöm að komast til mjög
frægs söngkennara, Giuseppe Bog-
hetti. Þau hittust um kvöld. Bog-
hetti var dauðþreyttur eftir langan
og örðugan vinnudag, beinlínis das-
aður af söngkennsluargi. En þegar
liann lievrði hina hávöxnu og stilli-
legu negrastúlku syngja Deep River
í rökkurkvrðinni, varð hann svo
gagntekinn, að hann gat ekki tára
bundizt.
Kennslan hjá Boghetti táknar
merkilegan áfanga á listarferli Mar-
ian Andersons. Hann fékk því til
leiðar komið, árið 1925, að henni
var leyft að taka þátt í söngkeppni-
Sá, sem sigraði i þessari keppni,
átti síðan að fá að syngja einsöng
með aðstoð hinnar frægu hljóm-
sveitar, New York Philharmonic Or-