Samtíðin - 01.04.1947, Blaðsíða 14

10
SAMTÍÐIN
BETH CAMPBELL:
Fremsta kona
pORSETAFRÚ Bandaríkjanna, Bess
“ Wallace Truman, er fremsta kona
Bandaríkjanna („the first lady of the
land,“ eins og Bandarikjamenn kom-
ast sjálfir að orði). Áður en hún
fluttist inn í Hvíta húsið í Washing-
ton, lifði hún sams konar lífi og
milljónir annarra kvenna vestan
hafs, gegndi hvers konar heimilis-
störfum og var í hvívetna önnur
hönd manns síns.
Áður fyrr var hún vön að fylgja
litlu dóttur sinni í skólann og sækja
hana þangað dag hvern að loknu
skólastarfi, en það er nú orðið langt
síðan. Orð er á því haft, hve annt
henni var um uppeldi þessarar einka-
dóttur þeirra hjóna, og varla leið
svo dagur, að hún spyrði ekki kenn-
arana, hvernig telpunni hefði geng-
ið námið þann daginn.
Frú Truman er nú hátt á sextugs-
aldri. Hún er fyrirmyndarhúsmóðir,
sem kann prýðilega til allra eldhúss-
verka og þjónustubragða, en er auk
þess hagsýn og ráðdeildarsöm hús-
móðir í hvívetna. Lengst af hefur
hún enga vinnustúlku haft, og átti
hún því lítt heiman gengt með manni
sínum, meðan dóttir þeirra var enn
kornung.
Það er hverju orði sannara, að
líf forsetafrúarinníft- hefur verið
áþekkt lífi alls þorra annarra hús-
mæðra í Bandaríkjunum, en þar
með er ekki sagt, að hún sé sjálf
Bandaríkjanna
hversdagskona. 1 því sambandi má
geta þess, að hún hefur fylgt manni
sínum stig af stigi í valdabaráttu
hans, án þess að sigrar hans hafi
nokkurn tíma stigið henni hið allra
minnsta til höfuðs. Frú Truman er
vissulega engin hversdagskona. Það
eru áreiðanlega ekki allar konur,
sem átt hafa því láni að fagna að
hljóta af vörum manna sinna sams
konar vitnisburð og Truman for-
seti gaf konu sinni síðastliðið ár.
Forsetinn komst þannig að orði:
„Hún er aðalráðgjafi minn. Ég sem
aldrei svo ræðu, að ég láti konu
mína ekki lesa hana með mér. Þetta
verð ég að gera, af því að ég er
svo önnum kafinn, og ég tek aldrei
neina álcvörðun, án þess að hún hafi
léð henni samþykki sitt.“
Oft hefur forsetinn látið svo um
mælt, að kona hans sé eina stúlka,
sem hann hafi nokkum tíma litið
hýru augu. Hann kallár hana ýmist
„stúlkuna sína, yfirboðara sinn eða
kærustuna sína.“ Þau kynntust í
sunnudagaskóla, þegar hann var 7
ára, en hún 6, og urðu brátt alda-
vinir, enda þótt þau væru af sitt
hvorum trúarflokki. Oft bar hann
bækurnar hennar heim, þegar þau
stunduðu unglingaskólanám saman í
Missouri, og árið 1919, þegar hann
kom lieim úr heimsstyrjöldinni fyrri,
major að nafnbót, giftust þau.
Frú Tmman er af merku fólki