Samtíðin - 01.04.1947, Blaðsíða 16

12
SAMTÍÐIN
Enda þótt hún sé mikil alvörukona,
er hún mjög gamansöm og fyndin
og því er við brugðið, hve innilega
hláturmild hún sé.
Þegar Truman varð forseti, bað
kona hans þá vini þeirra, er hringdu
til hennar til þess að óska henni
til hamingju, að biðja guð þess, að
henni mætti vel farnast í hinu nýja
og ábyrgðarmikla starfi. Við blaða-
menn hefur hún látið þau orð falla,
að hún muni vera miklu frábitnari
því að eiga viðtöl við þá en fyrir-
rennari hennar, frú Roosevelt. 1
stað þess að tala við blaðamenn einn
og einn, eins og frú Roosevelt gaf
sér oft tíma til, lætur frú Truman
þá koma til móts við sig marga í
senn. Hún er lítið gefin fyrir að
halda ræður og ekki eins hneigð fyr-
ir ferðalög og frú Roosevelt var.
Eitt sinn, er frú Truman var að
því spurð, hvort hún mundi kjósa
að feta í fótspor frú Roosevelt í
starfi sínu, sagði hún: „Ég vildi, að
ég gæti jafnazt á við frú Roosevelt,
en því fer fjarri, að ég geti það. Ég
vildi óska, að ég ætti mér, þót't ekki
væri nema helming af starfhæfni og
áhugasemi frú Roosevelt.“
En frú Truman hefur ávallt reynzt
afburðakona í öllu sínu margvíslega
ævistarfi. Og það er óhætt að full-
yrða. að þegar hún gerðist húsfreyja
í Hvíta húsinu og öðlaðist jafnframt
heitið: fremsta kona Bandaríkjanna,
fylgdu henni ekki einvörðungu hug-
heilar heillaóskir vinkvenna hennar,
heldur og allra sæmilegra kvenna
í gervöllum Bandaríkjunum og
miklu víðar um lönd.
FAGRAR HEYRÐI ÉG RADDIRNAR
Enginn skilur enn þá, hvar
ýmsar raddir vakna,
er því hress, sem áður var
óþarfi að sakna.
Hér er draugahirðin öll,
held ég sízt liún hverfi.
Englar, djöflar, álfar, tröll,
allt í mennsku gervi.
Gísli H. Erlendsson.
JJONA NOKKUR týndi nýlega lítilli
dóttur sinni í mannþröng á járn-
brautarstöð. Eftir mikla geðshrær-
ingu og enn meiri leit fann hún t'elp-
una, umkringda einkar vingjarnleg-
um nunnum.
„Ég vona, að þið hafið ekki haft
nein óþægindi af barninu“, mælti
móðirin, gagntekin fögnuði yfir því
að hafa endurheimt telpuna.
„Síður en svo“, anzaði ein af nunn-
unum,“ við höfum skemmt okkur
alveg kostulega. Barnið hélt nefni-
lega, að við værum mörgæsir“.
MARGUR MAÐUR kann að furða
sig á því, að í ldnversku, þessu vand-
lærða tungumáli, skuli aðeins vera
samtals 43.000 orð.
„Á morgun ætla ég að byrja nýtt
líf! Góða vektu mig ekki eldsnemma
í fyrramálið.“
BEZTU KAUPIN
gera allir í verzlun
Guðjóns
iFónssonar
á Hverfisgötu 50.