Samtíðin - 01.12.1964, Blaðsíða 25

SAMTÍÐIN
17
ið andann. Hami reyndi að hrópa, en
fékk engu hljóði upp komið. Söngurinn
hljómaði nú liátt og undir var leikið á
orgelið. Einhver tók hlómin af kistulok-
inu, og þá sá liann, að hvelfingin yfir
honum lireyfðist. Þá vissi hann, að
hann myndi vera á leiðinni inn i ofn-
mn. Skyndilega gat hann hreyft sig, og
hann barði í lokið á kistunni, en liróp
hans urðu aðeins að lágu hvísli, yfir-
gnæfðu af tónlistinni. Svo heyrði hann
hlið opnast, heyrði snark í logum, en
skyndilega varð alger þögn, og hann
heyrði alls ekki, þegar járndyrnar lukt-
hst hægt og liljóðlega fyrir aftan hann.
B
★ I
T ------------------------
♦ I djörfum leik er dulin reisn og
hætta. — Davíð Stefánsson.
♦ Góð ljóðlist getur aldrei sagt ó-
satt, og liún er meira en tízkufyrirbrigði.
~~ Tómas Guðmundsson.
♦ Samfellt iðjuleysi er sannkallað
helviti. -—- Bernard SliaW.
♦ Þú getur predikað betur með
hreytni þinni en með vörunum. — Oliver
Goldsmith.
♦ Enginn maður getur þekkt garð-
hin sinn, ef hann gónir sífellt yfir girð-
inguna. — F. Sheen.
Merkingar orðtaka á bls. 9
t. Að reyna að öðlast hylli einhvers.
2. Að hætta störfum (upphaflega: að ganga
i klaustur).
3. Að gefa höggstað á sér.
4. Að neyta ekki hæfileika sinna.
5. Að vera undir verndarvæng einhverrar.
manna
KRISTJÁN IV Danakonungur (1577—1648)
sagði: „Dauðinn, dauðinn.“
LOPE DE VEGA, spænskur rithöfundur,
(1562—1635) niælti: „Mér hefur alltaf leiðzt
Dante.“
MAZARIN kardínáli, franskur forsætisráð-
herra, af ítölsku bergi brotinn, (1602—61)
sagði: „Ó, heilaga guðsmóðir, miskunna þú mér
og veittu sál minni viðtöku!“
CHARLES CHURCHILL, enskt ádeiluskáld,
(1731—64) mælti: „Mikill bjáni hef ég verið!“
HENRY FOX (Holland lávarður), enskur
stjórnmálamaður (1705—74) sagði við vin sinn,
er Iæknar hans skýrðu honum frá, að hann ætli
ekki nema hálftíma ólifaðan: „Ef Selwyn kem-
ur á þessum hálftíma, þá bjóddu honurn undir
eins inn. Ef ég skyldi þá verða tórandi, væri
mér ánægja að sjá hann. Ef ég verð dáinn, verð-
ur hann ánægður að sjá mig.“
VOLTAIRE, franskur rithöfundur, (1694—
1778). Ivvöldið áður en hann dó, sagði prestur
lians við hann: „Herra Voltaire, þér eruð að
dauða kominn. Viðurkennið þér guðdóm Jesu
Ivrists?“
Voltaire svaraði: „Jesús Kristur! Jesús Krist-
ur! Leyfðu mér að deyja í friði.“
Síðan sagði liann við hjúkrunarkonu sína, er
guðsmennirnir fóru frá honum: „Ég er dáinn.“
Daginn eftir sagði liann i andarslitrunum við
Morand, ritara sinn:
„Vertu sæll, Morand minn góður. Ég er að
deyja. Hugsaðu um hana mömmu.“ (Þar álti
hann við frú Denis, frænku sina).
PIERRE LAVAL, franskur forsætisráðherra,
(1883—1945) var líflátinn fyrir samstarf við
Þjóðverja, er þeir liöfðu hernumið Frakkland
í heimsstyrjöldinni. Er Laval var boðið sæti á
stól á aftökustaðnum, ýtti hann honum frá sér
og sagði: „Franskur forsætisráðherra deyr
standandi. Ég mun neyta síðustu krafta minna
til að þrauka þetta andartak eins og vera ber
... Frakkland lifi!“
ió
óskar SAMTIÐIN öllum lesendum sínum
nær og fjær og þakkar þeim góðar
viðtökur fyrr og síðar.