Fréttablaðið - 24.08.2010, Qupperneq 19

ÞRIÐJUDAGUR 24. ágúst 2010
ar!
aftur
áhættuálag Íslands lækka töluvert.
Það munar gríðarlega um hvert pró-
sentustig í vöxtum eins og komið er
fyrir Íslandi með hinar svimandi
háu skuldir. Hvert prósentustig
lækkar vaxtagreiðslur íslenska hag-
kerfisins um nokkra milljarða.
Íslenska krónan er við hlið evr-
unnar eins og korktappi við hlið
skips af stærstu gerð. Örgjaldmið-
illinn var auðveld bráð á spilaborð-
inu þar framkallaðar voru miklar
sveiflur og auðmenn högnuðust enn
meir á meðan venjulegar fjölskyld-
ur bjuggu við hækkandi verðbólgu
og vexti vegna þessa ástands.
Sveiflur krónunnar hafa leitt til
þess að sparnaður og aðgát í fjár-
málum er Íslendingum ekki eðl-
islægt eins og komið hefur fram í
könnunum. Fjármálalæsi Íslend-
inga er ákaflega lágt, borið saman
við nágrannaþjóðir okkar. Það
mun reynast vonlaust að laga það á
meðan við búum við örgjaldmiðil.
Danmörk er að greiða 1-1,5%
hærri vexti fyrir það að vera með
danska krónu í stað evru. Það
liggur fyrir að við munum greiða
a.m.k. 3,5% aukalega hærri vexti á
meðan við höldum krónunni. Vext-
ir í Grikklandi féllu úr 30% í 4% á
nokkrum árum eftir að þeir gengu
í ESB.
aðeins stundaðar á bátum innan við
12 metra að lengd. Það myndi ekki
svara kostnaði fyrir erlendar útgerð-
ir að senda svo litla báta til veiða
við Möltu og því þýðir þessi regla í
raun að einungis bátar heimamanna
megi veiða í lögsögunni. Að lokum
má nefna styrkjakerfið í landbúnað-
arstefnu ESB en almennt gildir að
aðildarríki megi ekki styðja land-
búnað í sínu landi með sértækum
aðgerðum. Þar sem Finnar og Svíar
höfðu mikilla hagsmuna að gæta í
landbúnaði fengu þeir í aðildarvið-
ræðum sínum skilgreindan sérstak-
an heimskautalandbúnað sem lýtur
öðrum lögmálum en hin hefðbundna
landbúnaðarstefna sambandsins.
Þannig kom til sú regla að hægt sé
að styrkja aukalega landbúnað norð-
an 62. breiddargráðu. Í dag eru það
einungis Finnar og Svíar sem falla
undir þessa skilgreiningu en Ísland
og Noregur myndu að sama skapi
njóta þessarar sérlausnar.
Sérreglur sem þessar eru dæmi
um lausnir sem tryggja sérhags-
muni nýrra aðildarríkja án þess að
þær lausnir kveði formlega á um
undanþágu eða frávik frá reglum
ESB. Í raun eru nýjar reglur samd-
ar í kringum óskir aðildarríkjanna
sem síðan gilda fyrir önnur ríki.
Hvaða sérlausnir það síðan eru sem
við munum semja um er annað mál,
en eitt er víst að við þurfum ekki að
hafa áhyggjur af því hvort þær haldi
eður ei og því legg ég til að Ásmund-
ur Einar og aðrir sameinist í því að
semja sem best um okkar þjóðar-
hagsmuni í stað þess að eyða púðri í
að afvegaleiða umræðuna um aðild.