Barnablaðið - 01.12.1978, Blaðsíða 14

„Hvers vegna ertu svona hrygg, elskan
mín,“ sagði mamma. „Vanalega ertu bros-
andi, þegar þú kemur lieim úr skólanum.
Er eitthvað að?“
„Já,“ sagði Silla.
Mamma tók Sillu í fang sér. „Segðu mér
hvað er að.“
„Jólahátíðin verður næsta föstudag og
fröken Turner lét mig vera í fremstu röð
sýningarinnar.“ Tárin streymdu niður kinn-
arnar.
„En þetta er dásamlegt.“
„0, mamma, þú skilur þetta ekki. Fötin
mín eru ekki eins og föt hinna stúlknanna.
Ég þarf alltaf að vera til skiptis í þessum
tveim kjólum sem ég á. Þessi bleiki spari-
kjóll er orðinn hræðilegur. Ég vil ekki vera
í fremstu röð í þessum ljóta kjól.“
„Ég skil þetta vel, vina mín. En vegna
þess að pabbi er vekiur, hef ég enga pen-
inga til að kaupa nýjan kjól. En ég skal
þvo og strauja bleika kjólinn þinn. Hann
verður fínn.“ Hún kyssti Sillu á kinnina.
Rétt í þessu kom Anna, frænka Sillu, í
14
heimsókn. „Ég ætlaði bara að heilsa upp á
ykkur,“ sagði hún. „Er eitthvað að?“
„Silla á að koma fram á jólahátíðinni i
skólanum og hana langar í nýjan kjól —
í staðinn fyrir gamla bleika kjólinn.“
„Ó, ég skil,“ sagði Anna frænka. „Ég
er ekkert hissa á þessu. Ég ætlaði nú ann-
ars að spyrja þig, hvað þú vildir helst fá
í jólagjöf. Það má ekki vera mjög dýrt,
þar sem ég þarf að kaupa mat lianda drengj-
unum mínum fjórum. En mig langar til að
gefa þér eitthvað. Ég lield, að ég viti svar-
ið — nýjan kjól..“
„Nei, Anna frænka. Það sem mig langar
mest til, er að pabbi verði frískur aftur.
Kjóllinn mundi þá verða næst besta jóla-
gjöfin. Ég bið Guð að lækna pabba. Ég
veit að hann heyrir bænir mínar og gerir
pabba frískan bráðum.“
„Þú ert góð stúlka og ég veit að mamma
þín og pabbi eru hreykin af þér.“
Brátt leið að jólaHátíðinni. Meðan Silla
borðaði hádegismatinn, talaði hún um há-
tíðina, en minntist ekki á bleika kjólinn.
Mamma var búin að þvo hann og strauja,
en þrátt fyrir það sást vel, að hann var
gamall og slitinn.
Þegar Silla var að skipta um föt, heyrði
hún að dyrabjöllunni var hringt. — Anna
frænka ætlaði að fara með þeim.
„Silla,“ kallaði hún. „Viltu koma hingað
augnablik?“
Silla fór niður og í sófanum sat pabbi.
„Ó, hvað ég er glöð að sjá þig, pabbi
minn.“
„Þú veist ekki hvað ég er glaður yfir
því að vera kominn, vina mín. Læknirinn
sagði að ég væri orðinn nógu Irískur til að
koma heim. Anna frænka sótti mig á sjúkra-
húsið, svo ég gæti komið þér og mömmu
að óvörum.“ Hann faðmaði Sillu og mömmu
sem voru með augun full af tárum.