19. júní - 19.06.1958, Blaðsíða 9

•liiliana Sveinsdnttir.
Forsíðumyndin er myndform úr vefnaði Júlíönu
Sveinsdóttur listmálara. Hún er fædd í Vestmanna-
eyjum 30. júlí 1889. Foreldrar hennar voru Guð-
rún Runólfsdóttir og Sveinn Jónsson trésmíða-
meistari.
Árið 1909 fór Júlíana til náms til Kaupmanna-
hafnar og lauk námi við listaháskóLann þar.
Hún tók þátt í fyrstu samsýningu, er íslenzkir
málarar héldu í Reykjavík árið 1919. Síðan hefur
hún bæði haldið sjálfstæðar sýningar og tekið þátt
í mörgum samsýningum íslenzkra málara bæði í
höfuðborgum Norðurlanda og í Belgíu.
Hún nýtur mikils álits i Danmörku, en þar hef-
ir hún dvalizt mestan hluta ævi sinnar og var níu
ár í dómnefnd Charlottenborgarsýningarinnar
og á nú síðustu árin sæti í Akademíuráðinu, sem
skipað er 12 málurum, 12 myndhöggvurum og 12
arkitektum. Árið 1946 voru henni veitt Tagea
Brandts heiðursverðlaunin, sem er einn mesti sómi,
er konum hlotnast í Danmörku. Einnig hefur hún
hlotið heiðurspening Eckersbergs.
Júlíana hefur fengizt við fleira en málaralist.
Hún varð fyrst allra íslenzkra listamanna til að
fást við mosaik og freskómálningu.
Einnig lærði hún myndvefnað hjá Astrid Holm
á listaháskólanum i Kaupmannahöfn og hefur frá
árinu 1921 að telja fengizt mikið við alls konar
19. JÚN f
vefnað. Er óhætt að fullyrða, að fáum hafi tekizt
betur en Júlíönu að láta beztu einkenni íslenzku
ulLarinnar njóta sín. f vefnaði hennar, svo sem
veggteppum, hnýttum gólfteppum o. fl., kemur
fram hinn næmi litasmekkur listakonunnar.
í septembermánuði siðastliðnum heiðraði
Menntamálaráð Júlíönu fyrsta allra íslenzkra lista-
kvenna með því að bjóða henni að halda sýningu
á verkum sínum: málverkum, mosaik og listvefn-
aði í Listasafni ríkisins.
íslenzka ríkið, Statens Museum for kunst, Ny
Carlsbergfondet og fleiri söfn hafa keypt málverk
og vefnað eftir Júlíönu.
Listgagnrýnandi við eitt af stórblöðum Kaup-
mannahafnar, Pierre Lubecker, ritar árið 1951 um
málverk Júlíönu á Charlottenborgarsýningunni.
Telur hann, að landslagsmyndir Júlíönu Sveins-
dóttur veki áhuga sýningargesta í Charlottenborg
fremur öðru þetta árið. Þær beri vitni um sjálf-
stæða skynjun, sem er tjáð á þann hátt, að hún
gefur glögga hugmynd um hennar eigin persónu-
leika. Hún hafi boðskap að flytja, sem henni tak-
ist .að veita öðrum hlutdeild í, af þvi að hún hopi
aldrei frá kröfunni að leita sannleikans í list sinni.
Hún sæki fyrirmyndir sínar til hinnar stórbrotnu
íslenzku náttúru, sem hafi mörg ár töfrað hana,
og í þeim felist sama tilfinningin fyrir vanmætti
mannsins gagnvart náttúruöflunum og smæð hans
gagnvart hrikaleik öræfanna sem áður fyrr, en nú
sé bjartara yfir litavali hennar.
S. J. M.
BROS ÞITT
Eins og sólfagur sunnudagur
þokar þrekleysi af þreyttum herSum,
svo er mér bros þitt, barniS góSa,
nýtt hvern nýjan dag.
Eins og hljöS haustlóa
hafþreytt skimar eftir tátyllu,
svo þrái ég bros þitt, barniS góSa,
nýtt hvern nýjan dag.
Eins og dögg veitir döpru blómi
angan, líf og liti,
gef þú mér bros þitt, barniS góSa,
nýtt hvern nýjan dag.
Hólmfríður Jónsdóttir.
7