19. júní - 19.06.1967, Blaðsíða 9

Framhald af bls. 0
Framhald af bls. 6
Aðalbjörg
nnœgjulegt að sjá hvað stjúpbörnin mátu hana
mikils og skildu, þrátt fyrir það þótt Aðalbjörg
hafi alltaf verið sérstök í lífi sínu og háttum.
Þegar ég barn var boðin eftir messu að Vina-
minni með foreldrum mínum og frænkum, minnist
ég þess að ég heyrði skæra rödd Aðalbjargar er
hún var að lýsa hinum mörgu þroskastigum ein-
staklingsins, sem þokaðist þrep af þrepi til full-
konmunar og alsælu. Þegar ég kom út í tært og
svalt vorloftið, fannst mér ég sjá á skýjaborgunum
þrep af þrepi, sem biði manns, ef maður hegðaði
sér rétt í lifinu. Nokkrum árum seinna var ég að
gæta barna á Evrarbakka, þar sem Aðalbjörg var
gestur með börnum sínum.
Alla daga var setið og rædd vandamál lífsins,
bæði pólitískt og bókmenntalega. Við börnin fylgd-
umst aðeins lítillega með því sem þeir fullorðnu
ræddu. Einu sinni sem oftar var setið við mat úti
í garðinum, eins og siður var hjá Gísla lækni Pét-
urssvni og Aðalbjörgu Jakobsdóttur, en þar var
Aðalbjörg gestur með böm sín.
1 gegnum leik okkar hevrði ég Aðalbjörgu segja:
„Hann hefur ákveðna meiningu með hverju orði,
sem hann leggur Sölku litlu Völku í munn“. Sölku
litlu Völku, hugsaði ég, hvaða manneskja er það.
Eg dró mig nær og komst að raun um, hvað var
rætt, þar með var áhugi minn vakinn.
Þannig komst hún að merg málsins og vann
trúnaðartraust þeirra, sem hiin átti að hjálpa og
vinna fyrir. Allt þetta starf vann Aðalbjörg af ein-
stakri óeigingirni og þeirri starfsgleði, sem ein-
kennir hana svo mjög.
Aðalbjörgu hitti ég lika síðar, þegar hún kom
við á Bakkanum á ferðum sinum, þegar hún var
að reyna að útvega dvalarstað einhverju umkomu-
lausu bami, sem hún hafði tekið að sér, eða að hún
var á fyrirlestraferð milli kvenfélaganna í Árnes-
og Rangárvallasýslum. Ég hlustaði á frásagnir
hennar, þegar hún af eldlegum áhuga reyndi að
skýra og leysa vanda einhvers vesalings, sem
hvergi átti samastað. Ég man hvernig hún lýsti
fyrir okkur hve brýn nauðsyn væri orðin á að
koma upp barnaheimili á Islandi.
Aðalbjörg var skipuð í milliþinganefnd, sem átti
að semja lög um barnavernd.
Mörgum árum seinna lenti ég sjálf í barna-
FRAMHALD á bls. 8.
Svafa
Árið 1910 lauk Svafa kennaraprófi við Kennara-
skóla Islands eftir vetrardvöl þar. Áður hafði hún
verið óreglulegur nemandi við Kvennaskólann á
Blönduósi og lagt einkum stund á söng, orgelspil
og ensku. Næstu árin kenndi hún heima í fæðingar-
sveit sinni Axarfirði og víðar. — Árið 1913 gerðist
hún skólastjóri barnaskólans á Bíldudal til 1916
að hún fluttist til Akraness.
Ég var þá farin að heiman, en yngri systkini
mín minnast oft með gleði námsáranna hjá Svöfu.
Að vísu var hún stjórnsöm, það kom engum til
hugar að „láta illa“ í timum hjá henni, en líka
svo hjartahlý og hjálpsöm að það var alltaf óhætt
að leita til hennar, ef vandræði báru að höndum.
Svafa hafði, og hefur reyndar enn, ágæta söng-
rödd, og kunni vel að stjórna söng. Söngtímarnir
voru því sannkallaðir gleðitímar hjá börnunum.
Ein systir mín syngur enn í dag millirödd í öllum
þeim lögum, sem hún lærði í barnaskólanum, en
þau voru mörg.
Á Akrancsi varð Svafa skólastjóri við barnaskól-
ann og unglingaskólann, og þegar Akurnesingar
árið 1938 fóru að hugsa um að koma á fót iðnskóla,
leituðu þeir til Svöfu með að koma honum á lagg-
irnar. Hún færðist undan, kvaðst ekki hafa mennt-
un til þess, en lét þó að lokum tilleiðast. Og skóla-
stjóri iðnskólans var hún þangað til hún flutti til
Reykjavikur árið 1944. Nú hafa Akurnesingar fyrir
nokkru hengt mynd af henni á vegg í skólanum
og telja sér sæmd að því, að fyrsti skólastjórinn
skuli hafa verið kona.
Það yrði langt mál, ef telja ætti upp öll þau
félög og félagasamtök, sem Svafa hefur lagt lið.
En óhætt er að segja að meðan hún dvaldi á Bildu-
dal og Akranesi, voru ekki stofnuð félög þar án þess
að hún kæmi þar við sögu.
Svafa lagði heldur ekki félagsmálin á hilluna
eftir að hún kom til Reykjavikur. Fyrstu fjögur
árin var hún framkvæmdastjóri og gjaldkeri hjá
kvenfélagasambandi Islands, sem þá var að endur-
skipuleggja og auka starfsemi sina. Dáðist þáver-
andi formaður Kvenfélagasambandsins, Ragnhild-
ur Pétursdóttir mjög að skipulagsgáfu Svöfu og
þakkaði henni, hversu vel hefði tekizt. Fulltrúi Sam-
bandsins á fundum utan Reykjavíkur hefur hún
verið til þessa dags.
FRAMHALD á bls. 8.
19. JÚNÍ
7