19. júní - 01.10.1994, Qupperneq 23

Vinátta Guðs -
kvennaguðfræði
Bók eftir séra Auði Eir Vilhjálmsdóttur
Út er komin jyrsta bókin um kvennaguðfræði sem skrifuð hefur verið
á íslensku. Bókin ber nafnið Vinátta Guðs og er eftir séra Auði Eir
Vilhjálmsdóttur. Bókin kemur út í tilefni pess að nú eru 20 ár síðan
séra Auður Eir vígðist sem prestur, fyrst kvenna á íslandi.
Séra Auður Eir hefur rannsakað
kvennaguðfræði um 15 ára
skeið og í bók sinni miðlar hún
af sjónarmiðum erlendra
kvennaguðfræðinga og kemur
fram með sína kvennaguðfræði sem hún
hefur mótað, m.a. með samtölum í fjölda
kvennahópa og í prédikunum sínum. í
bókinni er lögð áhersla á sjónarmið
kvennaguðfræðinnar um sjálfsmyndina og
hugmyndir hennar um syndina og frelsið,
vináttuna og völdin. Einnig er fjallað um
hvernig trúin mótar lífið og lífið trúna. í
lokakafla bókarinnar er fjallað um ein-
manaleika, ótta, sektarkennd og reiði, og
þá möguleika sem kristin trú gefur fólki til
að stjórna eigin lífi.
„Ég tel að bókin eigi sannarlega erindi til
okkar, ekki síst eftir nokkuð langt tímabil
þar sem mikil áhersla hefur verið á efnis-
hyggj una. Fólk er í auknum mæli að átta sig
a gildi trúarinnar og sést það kannski best á
vaxandi áhuga ungs fólks á mannlegum
gildum“, segir Auður Eir. Aðspurð hvernig
henni líði á þessum tímamótum í lífi sínu,
þ.e. eftir 20iára starf sem prestur, svarar hún
að þetta tímabil hafi verið ævintýri líkast. „1
mér býr gleði yfir að hafa fengið að þjóna
köllun rninni en kannski einnig svolídl sorg
yfir því að megna ekki að breyta því sem ég
tel nauðsynlegt í kirkjunni okkar. Eg nefni
sem dærni starfshætti og starfsaðstöðu presta
í afskekktum prestaköllum en ég tel nauð-
synlegt að auka möguleika þeirra til að nýta
hæfni sína og starfsgleði. Koma verður í veg
fyrir að þeir einangrist.“ Auður telur að al-
mennt séð mæti kirkjan þörfum fólksins en
segir hins vegar að kirkjan þyrfti vera opnari
- að hún opni faðm sinn til að auðvelda
einstaklingum að sækja til hennar styrk og
huggun í amstri daglegs lífs. „Eg er bjartsýn
á framtíðina eins og ég hef reyndar alltaf
verið“ segir sér Auður Eir að lokum.
E.I.
Látið ekki jólaljósin
kveikja í heimiiunum
BRUNAMÁLASTOFNUN
PUNKTA-
FRÉTTIR
ÞÚ misskilur mig Nýlega kom út hjá Al-
menna bókafélaginu
bókin Þú misskilur mig — samrœður karla og
kvenna í vandaðari þýðingu JÓnínu Margrétar
Guðnadóttur cand.mag. Höfundurinn,
Deborah Tannen, er prófessor í málvísindum
við Georgetownháskóla og er þekkt fyrir verk
sín víða um heim. Utbreidd dagblöð og tíma-
rit í Bandaríkjunum birta greinar eftir hana
og bókin Þú misskilur mig hefur verið á lista
metsölubóka frá því hún kom út árið 1990.
Bókin fjallar um hvernig ólík uppeldisáhrif
valda því að konur og karlar beita mismun-
andi aðferðum í samræðum. Höfundur geng-
ur svo langt að segja að konur og karlar lifi
hvor í sínum menningarheimi og að sam-
skiptin séu eftir því oft á misskilningi byggð.
Konur leggi mesta áherslu á að mynda náin
tengsl við viðmælendur sína en karlar leggi
allt kapp á að halda hlut sínum gagnvart öðr-
um og varðveita sjálfstæði sitt. Af þessum
sökum skilja konur og karla sama samtalið oft
á gerólíkan hátt. Höfundur skrifar einkar
lipran og skemmtilegan stíl og kryddar mál
sitt með lifandi dæmum úr daglegu lífi og
stuttum frásögnum af eigin lífi og annarra.
Lesandanum finnst hann mjög oft þekkja
sjálfan sig eða sína nánustu við lestur bókar-
innar.
Neyðarhnappur
fyrir fórnarlömb
eineltis og of-
beldis
Unnt er að fá hér á
landi neyðarhnapp til
þess að hafa á heimil-
um. Hnappurinn er
þráðlaus og nægir að
þrýsta á hann til þess að kalla á hjálp, t.d. vegna
ofbeldis á heimilinu eða ef grunur leikur á að
verið sé að brjótast inn á heimilið. Það mun
færast í vöxt erlendis að konur, sem orðið hafa
fyrir ofbeldi eða eru lagðar í einelti, láti setja
svona hnapp upp heima hjá sér. Öryggiskerfi
sem þetta byggist á sama grundvelli og öryggis-
hnappar í íbúðum aldraðra en þar eru þeir mjög
algengir.
MS er víkinga- Alþjóðlegur hópur vís-
sjúkdóniur *nc^amanna hefur kom-
ist að þeirri niðurstöðu
að MS-sjúkdómurinn sé norrænn að uppruna og
hafi fyrst borist um heiminn með víkingum. Á
19. og 20. öld hafi norrænir menn svo í enn rík-
ari mæli flutt þennan lífshættulega sjúkdóm
milli heimsálfa.
Víðtækar athuganir á útbreiðslu sjúkdómsins
benda til að hann sé nær eingöngu bundinn við
fólk sem á ættir að rekja til Norðurlanda. Einnig
er fólki af ættum parþa á Indlandi hætt við að
sýkjast.
Eitt sinn var talið að sjúkdóminn mætti rekja
til veðurfars vegna þess að fólki í tempruðu eða
köldu Ioftslagi er hættara við að veikjast en öðr-
um. Þessi kenning þykir nú afsönnuð því t.d.
Grænlendingar og samar fá ekki MS eða mýlis-
kaða, en norrænir menn búsettir í heitum lönd-
um fá hann, líkt og heima hjá sér.
23