19. júní - 01.06.1995, Page 18

• HRINGBORÐS UMRÆÐ UR
viðhorfið í þjóðfélaginu sem
skiptir öllu máli. Það hver situr
í hvaða nefnd er kannski ekki
aðalmálið því þeir sem þar eru
vinna eftir því umhverfi sem
þeir eru staddir í á hverjum
tíma. Og meðan umhverið er
þannig að konur sem fara í póli-
tík taka á sig þriðju vaktina,
þær eru í vinnu, sjá um heimilið
og eru svo í stjórnmálum, þá er
ekkert skrýtið þó að konur hiki
við að fara út í þetta. Ástæðan
fyrir því að það eru fleiri karlar
en konur í pólitík er sú að karlarnir hafa ekki sömu ábyrgð
og konurnar inni á heimilunum og hafa þess vegna nægan
frítíma til að taka þátt í þeim leik sem pólitíkin er. Ég held
að það sé alveg sama hvaða mál við nálgumst, launamál
eða hvað sem er, við komum alltaf að hlutverkskiptingu
kynjanna. Meðan við gerum ekki gangskör að því að
breyta verkaskiptingunni inni á heimilunum, gera báða for-
eldra ábyrga fyrir uppeldi barna sinna, þá gerist ekkert
mikið meira í þessum efnum.
i Ari1 n • ^að er ^ara a^1 sem v>nnur gegn Iilut-
VJLIVJIU.I1. verkabreytingunni. Jafnréttisbaráttan
hefur verið háð af nokkurs konar lúxusklúbbi, miðstéttar-
klúbbi. Konunum sem eru að
vinna í fiski úti á landi kemur
þessi barátta ekkert við. Þær
vinna bara vinnuna sína og
hugsa um heimilin eins og þær
hafa alltaf gert. Mér finnst
meira spennandi að vita hvað
Sigurður segir um þá kynslóð
sem nú er að vaxa úr grasi, sem
hefur alist upp við mikla vinnu
beggja foreldra. Börnin læra
ekki að tala nema það sé ein-
hver heima til að tala við þau.
Er málþroski menntaskólanema
jafn góður og hann var? Grunn-
skólakennarar kvarta mikið yfir
því að börnin kunni ekki ís-
lensku. Það er frumskylda okkar að skila af okkur næstu
kynslóð í sómasamlegu ástandi. Það er ekkert merkilegra
eða mikilvægara og þá ábyrgð verðum við að taka, helst
saman auðvitað.
Sigurður:
Við sem höfum unnið í framhalds-
skólum verðum mjög mikið vör við
það að sum ungmennin eru afar illa undirbúin. Menn liafa
komið í menntaskóla varla læsir eða skrifandi, en það eru
líka mun fleiri úr hverjum árgangi sem fara í framhalds-
skóla, þannig að vandinn er ekkert endilega nýr - bara orð-
inn sýnilegur. Það er búið að fresta sjokkinu allt of lengi,
menn eru komnir í framhaldsskóla þegar raunveruleikinn
18
blasir við. Mér finnst samt mikill meirihluti þessa unga
fólks býsna þroskaður, þó það sé ef til vill sumt illa skrif-
andi, þá á það auðvelt með að tjá sig munnlega. Þessir
krakkar hafa verið aldir upp við meiri jafnréttisumræðu en
kynslóðin á undan. Ég hef verið að reyna að athuga hvort
það sé mikill munur á þeim og manni sjálfum þegar maður
var á þessum sama aldri og ég er ekki frá því að þetta sé að
þokast í áttina. Það er þó ekki eins rnikil breyting og ég
hefði getað búist við miðað við þá byltingu sem foreldra-
kynslóðin gekk í gegnum.
Elsa:
Er ekki vandinn sá
að foreldrarnir taka
ekki jafna ábyrgð á barninu, ekki það að þau vinni utan
heimilis. Breyttar uppeldisaðstæður í dag leyfa ekki að
ábyrgðin sé eingöngu á móðurinni. Konur eru ekkert á leið
aftur inn á heimilin.
Th 1 c o • er e*mrntt þetta dæmigerða viðhorf sem
i—/1 oCl. Guðrún talaði um sem þarf að breyta, að vinna
mæðranna komi niður á börnunum. Ég vildi miklu fremur
ræða um vinnu foreldra frá
heimilunum, því börnin eiga
tvo foreldra þó sumir búi hjá
einstæðum foreldrum.
Guðrun. veruleikinn,
faðirinn hefur alltaf unnið úti.
Vinna mæðranna kemur niður
á börnunum meðan ekkert ann-
að kemur í staðinn.
ii Avii r» • e§ t>enda þér á að í landinu eru 6
vJ LliJl LI11. þúsund sjómenn og þar er faðirinn í
burtu frá börnunum stóran hluta árs, ég þekkti föður minn
sáralítið. Hann var aldrei heima, en guði sé lof þá var móð-
ir mín heima.
Og það eru 10 þúsund börn í þessu landi sem alast upp hjá
einstæðu foreldri, aðallega mæðrum sínum, og þær deila
engri ábyrgð með neinum. Maður lítur alltaf út fyrir að
vera svo afturhaldssamur þegar maður fer að ræða þessa
hluti. Ég tel æskilegt að konur geti verið heima hjá börnum
sínum að minnsta kosti fyrsta
árið, það getur t.d. ekki nema
annað foreldrið fóðrað barnið.
Ég vorkenni konum ekkert að
taka nokkur ár í það að eignast
börn. Ég sé ekki neina aðra
lausn nema við viljum að þjóð-
inni snarfækki. Frá þjóðhags-
legu sjónarmiði verðum við að
halda áfram að eignast börn,
fyrir nú utan hversu indælt það
er. Það sem ég held að við höf-
um gert rangt allan tímann,
kvenfólkið, er að horfast ekki í