Sameiningin - 01.06.1889, Blaðsíða 2

—50—
aði henni meS eyðingarafii sínu. var Gyöingdómrinn eins og
hann þá var orðinn meðal Israelsþjóðar, fullr af verkarétfc-
lætis-hégiljum og bókstafsfcrú, dauðum seremoníum og kredd-
um, marg-umsnúinn og afbakaðr frá hinni upphaflegu hugsjón
sinni; hinn eldrinn var heiðindómrinn með sinni vanfcrúar-
heimspeki, með sínu lögmálsleysi og siðaspilling, með sín-
um andlausa, liuggunarlausa tómleik. það var lífsspursmálið
fyrir þeim, sem voru að grundvalla kirkju drottins í heirn-
inum, að hún lenfci í hvorugum þessum eldi, því þeir vissu
])að, að Iivor þeirra fyrir sig hafði nógu mikið eyðingar-
ati í sér til þess að láta hana algjörlega brenna upp. Páll
posfculi er að hugsa um kirkjuna milli þessara tveggja
elda, ])egar hann í 1. Kor. 1, 22—23 kemst svo að orði
„Með því að Gyðingar heimta tákn og Grikkir leita að
speki, en vér boðurn Krist hinn krossfesta, þá er Gyðing-
um vor kenning til ásteytingar, en heiðingjum sýnist hún
vera lreimska." Sfcór-mikið af öilu bréfasafni postulanna í
nýja testamennfcinu gengr úfc á það, að vara fólk í hin-
um kristna söfnuði við þessum eyðingarötíum, þessum eld-
um, til beggja handa við kirkjuna. Og Postulanna gjörn-
ingabók er sagan um það, hvernig kirkjan fœddist og lifði
mitfc á milli beggja þessara eyðandi eldhafa, hvernig hún
með því lífsins vatni, er spratt upp úr liellubjarginu, sem
liún sfcóð á, slökkti smásaman eldinn beggja megin \'ið
sig og útbreiddi sig þannig ytír æ sfcœrra og stœrra svæði.
Og sagá kristilegrar kirkju þaðan í t'rá og allt fram á
þennan dag er saga um þetta sama, saga um örlög hins
frelsanda evangelíums kristindómsins á milli hinna tveggja
elda í mannheiminum jarðneska. Lýðrinn kirkjulegi, sem
kristindóminn hefir meðferðis, er sí og æ í hættu fyrir
því að lenda út í annan hvorn cldinn, og stundum hafa
í sögu kirkjunnar öll sund sýnzt vera lokuð fyrir kristin-
dóminum á framrás lians í heiminum, því að gyðingleg
lijátrú eða kreddusýki hetír á undarlegan hátt vaxið sain-
an við lieiðinglega vantrú, svo hinir tveir eyðandi cldar
hafa runnið saman í eitt og myndað — fyrir manna sjón-
um að minnsta kosti — eitfc sanmnhanganda eldliaf. Páfa-
Jrirkjan leuti í Ixinum gyðinglega eldi, svo stór-mikið af