Sameiningin - 01.06.1889, Blaðsíða 1

Mánaðarrit til stuffnings hirhju og hristindómi íslendinga,
gefið út af hinu ev. lút. hirkjufélagi ísl. í Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJARNASON.
%
4. árg. WINNIPEG, JÚNÍ, 1880. Nr. 4.
t
m i 111 t b c 13 g j a c I íi a.
það má meS í'ulluin rétti segja, aS lúterska kirkjan vor
Islendinga hér í landi sé stiidd á milli tveggja elda. Hún
er umkringd á tvo vegu af cySileggingaröflum, scin eru
cins hættuleg eins og eldrinn. Halli hún sér of niikiS til
annarrar hvorrar handar, þá brennir Jiún sig andlega, er í
stórri hættu fyrir ];ví aS brenna xir sér lífiS. Islenzka
kirkjan hér er á inilli tveggja elda fyrir ];á sök, aS allt
frainfaralíf vor Islendinga hér í þeim einstaklegu spomm,
sem vér stöndum í, er á milli tveggja elda. Allt vort
andlega líf er á milli tveggja elda. Oss er hætt viS aS
lenda meS sjálfa oss og kirkju vora út í annan livorn eld-
inn, og þá stendr á sama, hve kappsainlega hefir veriS unn-
ið, hve mikiS liefír af einstökum mönnum eSa kirkjulýSnum
í lieild sinni veriS lagt í sölurnar fyrir Jietta mesta velferS-
armál vort, því þá brennr allt verkiS upp. Lendi menn
út í annanhvorn eldinn meS kirkju sína, ])á reynist það
spámannlegt sannmæli þetta, sem liiS unga íslenzka skáld
sagði fyrir nokkrum árum: „Kirkjan, kirkjan, liún brennr“.
Kirkjan liin kvistilega var þegar viS fœSing sína stödd
svo aS segja á milli tveggja eldu. Annar eldrimi, sem ógn-