Sameiningin - 01.06.1889, Blaðsíða 13

—61—
grein á liinuiu mikla mauukynsstofni, cr kcnnd var viö
kScni, cins er síðar, svo seni kunnugt er, enn þá rninni
kvísl af mannkynsheildinni útvalin til þess að láta Messí-
asar-vonina lifa og þroskast; því af öllum niðjum Sems er
að eins ein þjóð útvalin fyrir þessa von. Og þessi þjóð er
útvalin meðan liún enn þá er „í lendum forföður síns“, svo
að útvalningin lcndir aðallega á einum manni, Abraham.
Hann var uppi á þeim tíma, þá er trúin á marga guði
var á leiðinni með að verða ofan á einnig' á meðal Sems
niðja. Og irann var tekinn út úr hjáguðadýrkendunum allt
í kring svo senr trúr tilbiðjandi lrins eina sanna guðs. Og
til laurra fyrir það, sem lrann í Irlýðni leggr í sölurnar
fyrir hirra guðdómlegu köllurt, er honurrr fyrst og fremst
heitið því, að hann skuli verða forfaðir mikillar þjóðar,
og þar næst því, :vö þessi þjóð skuli yerða allra þjóða
ágætust, sú þjóð, serrr leiða skuli blessan ytir „allar kyn-
kvíslir jarðarinnar“, eða — eins og vér myndurn orða það —
yfir gjörvallt rrr a n n k y rr i ð. Og þetta loforð er svo lrvað
eftir annað ítrekað og staðfest bæði við Abraham, Isak og
Jakob. Framtíð mannkynsins er tengd við „afkvæmi“ Abra-
lrams, Isaks og Jakohs. — Upphaflega var það „sæði (af-
kvæini) konunnar“, sem urn var að roeða. Kynslóðin í
lreild sinni átti að kasta sér út í baráttu gegn höggorm-
irrurn og ætt lrans, sem aövitað alls ekki er í neinni mót-
sögn við það, að ein einstök hetja meðal kynslóðarinnar
ætti að ver-ða hiun fremsti í þessari baráttu og sigrvegar-
inn. En kynslóðin í heild sinni lrafði reynzt óhœfileg til
þess að ganga út í þessa baráttu. Allr þorri fólksins lrafði
eins og ættrnóðir þess iátið blindast af hrekkjabrögðum
óvinarins og barðist fremr þeim rnegin sem höggormrinn
var en meðal mótstöðumanna hans. Fyrir því hafði guð
fyrst og fremst afmáð alla kynslóðina í flóðinu mikla, að
eirrunr réttlátum manni undan skildum og tjölskyldu hans.
Og þar næst hafði hann útvalið sér eina grein af hinu
nýja marrnkyni, sem út af Nóa átti að koma. Og er það
sýnir sig, að ekki heldr hún í heild sinni lætr hafa sig
til þess að koma vilja guðs fram, þá útvelr lrann sér errn
þá eina einstaka ]rjóð meðal uiðja Serns. Utvalningiu nær