Sameiningin - 01.03.1891, Blaðsíða 9

—5—
hafa átti og hefir nokkra þýðing? Hvaðan hafa eiginlega
þessir menn það, að siðalærdómrinn sé ekki að eins aðal-
atriðið í kristindóminum, heldr jafnvel kristindómrinn allr?
Ekki hafa þeir fengið það út úr biblíunni. Ekki hafa guð-
spjöllin, þær einu æfisögur Jesú Krists, sem til eru, gefið
þeim minnstu átyllu til þess. því með því að gjöra svo
langt mál úr þessu, sem gjörðist á föstudaginn langa, með
því að láta píslar- og dauðasögu Jesú verða eins langa
eins og hún liggr fyrir í ritum þeirra, með því að gjöra
svona undrmikið úr þessum eina degi í æfi Jesú eins og
þeir hafa gjört, hafa þeir svo greinilega, sem unnt er að gjöra,
lagt fram mótmæli gegn því, aö siðalærdómr Jesú só að-
alatriðið í því verki, sem eftir hann liggr í mannkynssögunni.
Vitaskuld kom Jesús með hinn lang-fullkomnasta siðalær-
dóm, sem mannkynssagan veit af. Hann kom með svo
fuilkominn siðalærdóm, að engum hefir neitt slikt í hug
eða lijarta komið. Hann er svo hár, hans siðalærdómr, að
aldrei getr neitt slíkt heyrzt á jarðríki. Hann gengr svo
hátt, hans siðalærdómr, að hann heimtar ekkert minna en
þetta: Verið fullkomnir eins og yðar faðir á himnum er
fullkominn. Hann setr svo hátt takmark í sínum siða-
lærdómi, að því getr aldrei orðið náð af neinum dauðleg-
um, syndugum manni. því takmarkið er eins hátt og guð
sjálfr. En samt líta þessir æfisöguritarar, guðspjallamennirnir,
alls eigi svo á, að lífsköllun Jesú hafi eiginlega verið að
kenna mönnum þennan siðalærdóm. Ur því að líka siða-
lærdómr Jesú er, mér liggr við að segja, svo hræðilega
hár, hvað hefði það yfir höfuð átt þýða, að koma með
hann, svo framarlega sem ekki hefði þar með fylgt nokkuð
annað og nokkuð meira, er orðið gat og verða átti til þess,
að syndugir, ófullkomnir menn gæti notað þennan siða-
lærdóm. það hefði verið hér um bil sama eins og þegar
í fornum æfintýrum látinn er krásadiskr í kjöltu manns-
persónu, sem bundin er upp á hárinu og með hendrnar
fjötraðar á bak aftr, og þessari sömu persónu svo sagt að
neyta og gjöra sér gott af hinu fratnborna góðgæti. Fyrst
er að leysa bið bundiia manneðli, boða bandingjunum lausn
og hinum fjötruðu frelsi, áðr en siðalærdórorinn á aö geta