Sameiningin - 01.10.1895, Qupperneq 7

Hann gaf þeim vit á að gjöra greinarmun sá,vtrgunda og sýndi
þeim, hvernig að því skyldi aS fara safna ávöxtum. í stuttu
máli: hann frœddi þá um sérhvað eina, er gæti orðið til þess
að milda lifnaðarháttu manna ogyfir höfuð menr.ta mannkyniS.
Og svo víðtœk var frœðsla sú, er hann veitti, aS siðan hefir
engu verulegu verið við bœtt í framfara-áttina. Um sólsetr
var það vandi veru þessarar að steypa sér í sjóinn og dvelja
alla nóttina í djúpinu, því hún gat jafnt lifað í sjó og á
landi.“
Berósus skj;rir og frá því, að við og við hafi aðrar verur
lílcs eðlis og þessi mikli kennari, á margra alda fresti, komið
fram, upp úr sjónum, með nýja frœðslu mönnunum til handa,
og að ný tímabil hafi verið talin frá framkomu hverrar ein-
stakrar af þessum yfirnáttúrlegu verum, sem kallaðar eru
„avatar,“og hafi hverfyrir sig af þessum guðdómlegu sendiboðum
haft sitt sérstaka nafn. það má þannig virðast ljóst, að alla
þá tíð í sögu ísraels, sem komið getr til máls að spádómshók
Jónasar verði talin til, hafi Niníveborgarmenn trúað á guð-
dóm, sem öðruhverju sendi þeim boðskap með persónu einni, er
sté upp úr hafinu og var samsteypa af fiski og manni. Og
þar sem svo stendr á, hvort inyndi þá eigi vera sennileg og
hugsunarfrœðislega eðlileg kraftaverkssagan um Jónas í hval-
fiskinum og hinn makalausa árangr, sem prédikan hans hafði
í höfuðstað Assýríu, eftir að fiskrinn hafði kastað honum á
land ?
Gat Jónas, er hann skyldi koma fram sem boðberi af guði
sendr til Niníveborgar, haft nokkuð betra til sönnunar máli
sínu en það, að stórfiskr einn hafði spúið honum í votta viðrvist
á land, að öllum líkindum á strönd Fönisíu, þar sein fiskguðinn
var sérstaklega tignaðr ? Annar eins atburðr myndi að sjálf-
sögðu Ideypa áhorfendunum, eins örir að tilfinningum og austr-
landabúar jafnaðarlegaeru,algjörlega í uppnám, og þegar maðrinn
lagði á stað með erindi sitt til borgar þeirrar, sein einmitt var
miðpunktr fiskguðstilbeiðsíunnar 1), myndi fjöldi fólks tafar-
1) Staðrinn,yar sem .J(5nas kom á land, er ekki nefndr í biblíunni.
enda gjörir i>að hvorki til né frá, í sambandi við þá skýringar tilraun, sem
hér er fram iögð. Ilann fór rakleiðis til Niníve frá staðuum, |.ar sem hann
hafði komið á land, og gátu hinir austrlenzku menn, sem verið höt'ðu við
staddir, |.egar flskrinn kastaði honurn á land, farið með houum þaðan, hvar
sem staðrinn kann að hafa verið.