Sameiningin - 01.06.1898, Qupperneq 1

amcimngm.
Mánaðarrit til stuðnings kirlcju og lcristindómi íslendinga:
gefið út af hinu ev. lút. kirlcjufélagi Isl. í Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJMINASON.
13. árg. WINNIPEG, JÚNÍ 1893. Nr. 4.
Ósiðir við helgar athafnir.
Eftir sóra Björn B. Jönsson.
Maðr, sem kynnzfc hefir siðum hérlends kirkjufólks og
verið heíir við kirkjulegar afchafnir með því, finnr til þess með
sorg, hversu oss íslendingum er ábótavant í framgangsmáta
vorum við helgi-athafnir vorar. Eitt af því marga, sem vér
ekki höfum kunnað, er að koma myndarlega og smekklega frarn
á samkomum. Kirkjulegar samkomur, eins og allar aðrar sam-
komur vorar, hafa víðast verið á mjög ófullkomnu stigi að því,
er snertir hina ytri hegðan fólksins. þetta er nú reyndar að ein-
hverju leyfci að lagast, einkum í bœjunum, þar sem kirkjulegar
samkomur eru tíðar og menn hafa æfzt í kurteisi og góðutn
siðum. En allt of víða eru guðrœknis- og helgisamkomur
vorar í sorglega bágu ástandi að því, er snertir hegðan fólksins,
sem tekr þátfc í þeim. það ætfci þó sannarlega að vera löngun
hvers kristins manns, að samkomur þær, sem guði eru helgaðar
og eiga að vera honum til dýrðar, fari í alla staði sómasamlega
fram. þegar þess er minnzt, að í hvert sinn sem maðr kemr í
drottins hús eða þangað, sem samfundir guðs og mannanna eru
haldnir, er maðr gestr guðs, ltominn í lieimboð til hans og að
hann sjálfr tekr þar á móti manni, þá er auðsætt, hvernig það
eitt má sœma að hegða sér svo, að það sé samboðið þeirri lotning,