Sameiningin - 01.11.1900, Blaðsíða 14

inum var frá uppliafi funda okkai' kunnugt, að eg tœki þar ekki köllun,
fremur en annarsstaðar, framar en eg væri búinn; en eg þjónaði söfn-
uðinum samkvæmt sérstökum árlegum samningi, að beiðni safnaðarins,
1895, 1896 og 1897 með 10, 7 og 6 embættisgjörí'um á ári, fyrir um samið
kaup, $10 bverja fer'', auk extraverka. Svo þjónaði eg söfnuðinum 1898
og 1899 að parti, fyrir „frjáls samskot í kirkju11- Þessi tvö ár þjónaði
eg að „prívat missíön" minni, að vilja vina og frænda, þótt eg vissi, að
sumum safnaðarlimum þætti það ,,leitt“, því eg vissi, að það var guði
þóknanlegt, að han-1 orð væri flutt í Selkirk, á meðan ,,köllun“ þjónandi
prests, sem þar væri heimilisfastur, var ekki komin í laggirnar.
Gjöi'ið svo vel, herra ritstjóri, að birta þetta bréf í næsta blaði
„Sameiningarinnar" í þ. m.
Ieelandic River, 2. Nóv. 1900.
Virðingarfyllst
Oddr V. Gíslason.
í prédikanabók rninni, er GuSspjallamál nefnist, nýút-
korninni í Reykjavík á kostnaö hr. Sigurðar Kristjánssonar,og
nú hiö fyrsta væntanlegri hingaö vestr, eru all-margar prent-
villur, flestar þó svo,aö naumast hneyksla allan þorra lesenda.
En sumar eru þó svo meinlegar, að vara þarf menn við þeim
fyrir fram. Og af því að bókin líklega kemr í hendr sumra
manna á undan prentvillu-skrá væntanlegri frá útgefanda,
leyfi eg mér hér aö benda á helztu villurnar og leiðrétta þær,
en bið menn jafnframt þegar undir eins og þeir fá bókina til
sín að setja þessar leiðréttingar mínar þar inn á sínum stöðum:
Á bls. 22 í 7. línu að neðan vantar inn í á eftir orðinu
,,mestmegnis“: fara fram hjá sér,—
Bls. 46, 3. og 4. 1. aö ofan: ,,lífsskoðanir, sem birtast“
á að vera : lífsskoðanin, sem birtist
Bls. 47, 7. 1. a. n.: ,,trúarþjónustuna“ á að vera: trúar-
lífsþjónustuna
Bls. 55, 16. 1. a. o.: ,,hér“ fyrir þegar
— 117, 15. 1. a. o.: ,,sem varð“ fyrir sem hann varff
— 175, 2. 1. a. n.: ,,að“ falli burt.
— 253, 10. 1. a. n.: ,,og“ á undan ,,smáir“ falli burt.
— 288, 12. 1. a. o.: ,,öðru“ fyrir einu
— 426, 4. 1. a. n.: ,,dauðum“ fyrir dauffur
— 484, 5. 1. a. o.: ,,að“ fyrir sem
.— 492, 7. 1. a. o.: vantar enn á eftir ,,hann“