Sameiningin - 01.06.1902, Blaðsíða 3

51
fninnstu von, hlyti þeir hér eftir aö verða í eilífu myrkri. Um
kristna trú og kristna kirkju myndi án upprisu Jesú aldrei
geta orðiö að rœöa. An upprisu Jesú myndi heimrinn ekki
að eins hafa haldið áfram í sama vonleysisástandinu eins og
áðr en hann kom hér fram með sitt fagra og fullkomna líf og
sína aðdáanlegu, dýrðlegu kenning. Einmitt eítir það myndi
vonleysisástandið hér í heimi hafa magnazt til stórra rnuna,
svo framarlega senr hann hefði ekki risið upp og sá yfirnáttúr-
legi stórhátíðar-atburðr koinið inn í mannkynssöguna sem
ómótmælanlega vottfastr sannleikr. Því að öðrum kosti
myndi hörmungakjörin, sem hann varð að sæta, píslarsagan
hans hræðilega, hafa hlotið að styðja þá ímyndan hjá öllum,
foera öllum heim sanninn um það, að ekki væri vert fyrir
neinn, að það væri hið mesta ogi fáránlegasta óvit fyrir hvern
mann,að ætla sér að feta í hans fótspor, lifa fyrir sannleikann
og kærleikann, ganga með guði á hinum þrönga vegi sjálfs-
afneitunarinnar og heilags fórnarlífs. Það myndi ekki þurfa
annað en benda á hin hryllilegu afdrif hans, píslarsöguna
hans, til þess að fæla fjölda fólks frá því að hætta sér út á
krossferil kærleikans. En með upprisu Jesú kemr dýrðleg
ljósbirta yfir píslarsögu hans. Og þá verðr píslarsagan að
hinu mikla, óviðjafnanlega, ótœmanda fagnaðarerindi fyrir
gjörvallt mannkynið syndfallið og sorgum hlaðið. I ljósi upp-
risunnar sést, að í krosspíslum Jesú er friðþæging fyrir syndir
allra, guðleg endrlausn fyrir heilan heim, fyrirgefning og frið-
aruppspretta fyrir sérhverja særða samvizku, en þar með þá
einnig sú sterkasta hvöt, sem hugsazt má, fyrir alla til þess
að lifa heilögu guðsbarna-lífi, ganga út í kappsama baráttu
gegn öllu illu, fullvissir í Jesú nafni um sigr, á hverju sem
gengr bæði í lífi og dauða.
Á ástvinum Jesú forðum sjáum vér þetta alskýrt. Eftir
að hinn mikli sannleikr upprisunnar hafði náð sér niðri í sál-
um þeirra og samvizkum urðu þeir sem nýir menn. Um leið
og þeir sannfœrðust um upprisu hans risu þeir allir í andleg-
um skilningi upp frá dauðuin. Hvað eftir annað hafði hann áðr
sagt þeim þetta mikla —upprisu sína — fyrir. En sá boðskapr
hafði algjörlega farið frain hjá þeim. Upprisan var miklu