Sameiningin - 01.06.1902, Side 8

56
jafnframt teki5 fram, aö áðr hafi Jesús veriö upp risinn. Eng-
inn nema guð var viöstaddr, þegar upprisu-undrið fór fram.
En þetta allt, sem þegar er sagt, upprisu Jesú viðvíkjanda,
vitum vér þó með fullkominni vissu eins fyrir því—bæði af
því, að eftir upprisuna var Jesús — mannlega talað — allt
öðru líkams-lögmáli háðr en áðr; líka af orðum Páls postula,
þá er hann talar um ummyndanina líkamlegu, sem vér eigum
í vændum á síðasta degi; en einnig af þessu, sem hér f texta
vorum segir frá umbúðunum utan af líkama Jesú, eftir að
hann var upp risinn.
Til er fagr líksöngs-sálmr eftir hið mikla skáld Norðr-
landa Öhlenslager, sem tvívegis hefir verið þýddr á vora
tungu. Það, sem í texta vorum er sagt um líndúkana í gröf
Jesú, hvernig þeir lágu þar ósnortnir, nákvæmlega í Sama á-
standi og þeir höfðu verið meðan þeir enn geymdu hinn and-
vana líkama hins krossfesta frelsara, minnir mig á eitt vers í
þeim sálmi. En það vers hljóðar svo :
,,Þú mér, fiðrildi, fornan kenn
að fella ham, sem þungr enn
um fœtr vill mér vefjast.
Því ormr skríð eg enn í mold,
en síðar mun á vængjum hold
björtum til himins hefjast. “
Skáldið er hér að hugsa um eitthvert stórkostlegasta og dá-
samlegasta undrið, sem ár eftir ár, sumar eftir sumar, kemr
fram hér í hinni jarðnesku náttúru í óteljandi útgáfum, þá
ummyndan í dýraríkinu, sem í því er fólgin, að ormrinn —
það auðvirðilega kvikindi — verðr að fiðrildi. Á undan um-
myndaninni skríðr ormrinn í duftinu. En eftir ummyndanina
— hamskiftin —, sem í rauninni er óskiljanlegt undr, sann-
kallað kraftaverk, líðr kvikindið fljúganda í gegn um loftið,
svo undr léttilega, meö hinum litfögru, ljómandi vængjum út
breiddum, flögrar fagnanda frá einu blómi til annars, sann-
kölluð ímynd sumardýrðarinnar í náttúrunni. Um leið og
ummyndanin verðr skilr fiðrildið eftir ormshaminn. Þar er
sýnileg fyrirmyndan hinnar dýrðlegu upprisu-ummyndunar,
sem öll guðs börn fyrir Jesúm Krist eiga í vændum á vor-