Sameiningin - 01.06.1903, Síða 4

52
þess að ausa þar upp vatni handa þeim og slökkva þorsta
þeirra.
,,Hvert orSatiltœki, sem kemr fyrir í líkingarmáli sálms-
ins hefir sérstaka merking og bœtir viS nokkru nýju, sem er
dýrmætara en svo, aS þaS megi missast. ‘Hann hressir mína
sál’. Sál merkir í hinum hebresku ritningum 1/JiffeiSa. þaS, sem
einstaklingrinn er í innsta og dýpsta eSli sínu. Þaö eru akrar,
matjurtareitir og víngaröar í hjarSmannalandinu, sem eru ein-
stakra manna eign. Og ef sauöirnir reika inn í eitthvert slíkt
gerSi og nást þar, þá hefir sá, er þeir aö undanförnu hafa
heyrt til, fyrirgjört eignarrétti sínum til þeirra geröiseigand-
anum til handa. FrumorSiö hebreska, sem (í íslenzku biblí-
unni) er þýtt (mjög ónákvæmt) meS oröinu hressir, merkir
hér í sálminum þaö, aS hiröirinn bjargar sauöunum, þegar
þeir hafa villzt á slíka annarlega staSi: ‘Hann leiöir inig
burt og bjargar mér (lífi mínu) frá hinum óleyfilegu og hættu-
legu stööum’.
,,‘Hann leiöir mig á réttan veg fyrir síns nafns sakir’.
Oft hefi eg í œsku reikaö víösvegar um hjarSmannalandiö og
veitt því grandgæfilega eftirtekt, hve torvelt þaö er aS velja
sauöunum réttan veg. Ein braut liggr fram á þverhníptan
hamar ; annar stígr liggr þangaö sem sauöirnir hljóta aö
villast svo, aö þeir geta ekki rataö til baka. Og ávallt fór
hirSirinn á undan þeim til þess aö leiffa þá á réttan veg,
hugsandi um þaö aö halda í heiöri hiröisnafninu og finnandi
til þess, hve mikiö er variS í þaö, aö vera góör hiröir.
,,Sumar brautir, sem eru réttar fjárgötur, liggja þó engu
aS síör um staöi, þar sem banvænum hættum er aö mœta.
Til þessa atriöis í kjörum hjarSlífsins lítr sálmaskáldiö, er
hann segir: ‘Þó eg ætti aö ganga um dauðans skugga dal’.
ÞaS aö einkenna dalinn meö þessu nafni á svo vel viö land
vort sem hugsazt getr. Eg man eftir einum slíkum dal ná-
lægt heimili mínu, sem kallaSr var Ræningjadalrinn. Og
annar var nefndr Hrafnagjá. Þér sjáiö, aS nafniö ‘dauöans
skugga dalr’ er í samhljóðan viö það, er frá alda ööli hefir
tíökazt í mínu landi. Og svo er orðatiltœkiö : ‘Þín hrísla
og stafr hugga mig’; því aö hiröarnir bera vopn til varnar, en