Sameiningin - 01.02.1905, Blaðsíða 2

173
vitringana. Þstta er svo aö kalla síöasta orö frá Jesú, áör en
hann hvarf líkamlegum augum manna hér á jörðinni, til þeirra,
sem tekið höföu kristna trú og áttu að verða frumstofninn í
kirkju hans. Því rétt á eftir kom fyrir uppstigning hans til
himna. Matteus segir ekki frá sjálfri himnaförinni, en frá
þessu, sem stóð í svo nánu sambandi við þann atburð, skýrir
hann nákvæmlega. Og bæði í Markúsar guðspjalli seinast,
um leið og þar er sagt frá uppstigningunni, og hjá Lúkasi, í
hvorutveggja riti hans, er með ótvíræöum oröum minnt á hið
sama. Svo á því er ekki minnsti vafi, að á seinustu stundinni
hér á jörðinni hefir írelsarinn sérstaklega og mjög sterkiega
verið að hugsa um útbreiðslu ríkis síns um allan heim, og þá
háu og heilögu köllun kristinnar kirkju, að vinna að þeirri út-
breiðslu f öllum áttum hinna jarðnesku mannabyggða,—hugsa
um heiðingja-missíónina svo sem eitt aðal-hlutverk kirkjunnar
í framtíðinni. Og það að hann á þeirri hátíðlegu burtfarar-
stund brýnir þá skyldu fyrir lærisveinum sínum, um leið og
hann innsetr sakrament skírnarinnar, sýnir svo skýrt sem
verða má, að hann ætlast til, að með skírninni sé hver einasti
maðr vígðr í nafni hins þríeina guðs til þess að verða heið-
ingja-missíóneri. Að eins það, að þetta er vilji hans, að hann
hefir gjört þessa ráðstöfun, að hann hefir sjálfr komiö með
þetta boð—ætti að vera oss öllum, sem á hann trúum, nóg.
Úr því vér játum þvf, að hann sé herrann yfir lífi voru, spekin
œðsta og kærleikrinn alfullkomni, sá drottinn, sem allt hefir
valdið bæði á himni og jörð, þá ættum vér eins og að sjálf-
sögðu að beygja oss fyrir þessum vilja hans, í þessu eins og
öllu öðru að vera hjartanlega fúsir til að fullnœgja boði hans,
—þó að oss kynni að virðast sá vilji hans torskilinn eða jafn-
vel með öllu óskiljanlegr, og þó að oss fyndist kröftum vorum
algjörlega ofvaxið að taka það boðorð hans verklega til greina.
Þegar þessu guðs orði frelsarans er haldið á lofti fyrir oss, þá
ættum vér allir að láta það verða oss samskonar bending eins
og hin yfirnáttúrlega stjarna, sem birtist austrlenzku vitring-
unum, varð þeim mönnum. Oðar en þeir komu auga á þá
stjörnu og skildu merking hennar lögðu þeir á stað með stjörn-
una fyrir leiðarvísi. Eins ættum vér sem söfnuðr og einstak-