Sameiningin - 01.03.1905, Qupperneq 18

14
áðr skilið það svo, að stórkostlegir opinberar sigrar sé hið
eina, sem nokkra verulega þýðingu hafi fyrir málefni drottins.
Drottinn vill sýna honum, að til sé heill starfsheimr þar fyrir
utan, kyrrlátr og rólegr, en engu þýðingarminni en hinir opin-
beru nafnfrægu sigrar. Drottinn vill kenna honum að þekkja
nýjan starfsheim.
Sýnina kannast allir við. Eftir að Elías var búinn að ‘
gjöra tilraun til að réttlæta sjálfan sig, býðr drottinn honum
að fara upp á fjallið. ,.Drottinn fór fram hjá, en á undan
honum mikill og sterkr stormr, sem sundrtœtti fjallið og
sundrmolaði klettana; drottinn var ekki í storminum. Og
eftir storminn jarðskjálfti; ekki var drottinn í jarðskjálftan-
um; og eftir jarðskjálftann eldr; ekki var drottinn í eldinum;
en eftir eldinn kom hœgr og blíðr vindblær. Og þegar Elías
heyrði það, byrgði hann andlitið með möttli sínum. “
Það er fyrst að athuga við þessa sýn, að hvaða þýðing
sem lögð er í storminn, jarðskjálftann og eldjnn, getr hugsan-
in ekki verið sú, að drottinn sé alls ekki í þeim, heldr sú, að
hann sé ekki eingöngu í þeim, og jafnvel ekki aðallega í þeim.
En hvað eiga þessi atriði í sýninni að merkja? Sumir
láta þau merkja hið stórvægilega í náttúrunni. Sýnin er svo
oft slitin úr samhengi sínu og látin merkja hvað sem manni
finnst þægilegt í þann og þann svipinn. En þegar vér athug-
um alla þessa merkilegu sögu sem eina samfellda heild, verðr
oss ljóst, að stormrinn Og jarðskjálftinn og eldrinn eiga ein-
mitt að tákna sigrinn á Karmel og alla slíka viðburði, Með
þessu jarteiknast öll opinberu undrin í sambandi við framfara-
sögu guðs ríkis í heiminurn, allir miklu, heimsfrægu p'édikar-
arnir, sem hrifið hafa þjóðirnar með eldi mælsku sinnar. Þetta
eru meðal annars tákn Elíasar sjálfs. Sannarlega er drottinn
í öllu þessu, svo framarlega að unnið sé í réttum anda; en það
er langt frá því, að hann sé eingöngu í þessu. Drottinn er
eins sannarlega í þeim lögum mannfélagsins, þar sem básúnu-
hljóðið er miklu minna.
Þetta þurfti Elías að skilja, Þarna undir eins á Hóreb
var honum sagt, að í Israel væri sjö þúsundir manna, sem
aldrei hefði beygt kné sín fyrir Baal. Þarna var honum bent