Sameiningin - 01.04.1950, Page 18

48
Sameiningin
Kristur er frelsari
Tré var gróðursett á frjósömum og mildum stað. En
það var hlaðið um það byrgi, svo að sólin gat ekki skinið á
það, regnið ekki vökvað það og loftið ekki leikið um það.
Og tréð tók að þorna og visna og dofna. Það kenndi nálægð-
ar dauðans og það bað byrgið að víkja burtu. En byrgið
heyrði ekki bænina. Og tréð bað jörðina um líkn og ljós,
en jörðin inni í byrginu gat ekki hjálpað, því að hana vant-
aði ljós og regn. Þá sendi tréð bæn sína til himins og bað
uppsprettu lífsins um hjálp, og sú bæn var heyrð, svo að
gjörðis': kraftaverk og tréð fór fyrir undursamlegan kraft
að vaxa og hækka, rauf byrgið og óx upp fyrir það, svo að
regn og loft og sólskin lék um það og á jörðina umhverfis
það. Tréð er mannkynið, myrkrabyrgið er syndin og sér-
hvað, er byrgir í andlegri merkingu fyrir himinn, sól, loft
og regn. Uppspretta lífsins er Guð, bænheyrslan er Kristur,
hinn undursamlegi kraftur, sem snart tréð. Og sólskinið er
sannleikurinn, fagnaðarerindi Krists, sem er regnið og hið
hreina loft. Og sérhver einstakur maður er sem tréð, vilji
hann lifa verður hann að biðja um hina undursamlegu snert-
ingu, hið undursamlega ljós, sem lyftir honum fyrir innri
vöxt upp í ljósheima guðs. (LINDIN)
______________-r______________
„Vor, vor, vor!
syngur blærinn við fannhvít fjöll,
flýgur létt yfir aprílmjöll,
vor, vor, vor.
Og hugur minn verður harpa á ný,
hljómar og stígur, sem fugl yfir ský,
fannhvít fljúgandi ský.
Hver veit, hvaðan söngvanna söngvar streyma?
Ég sé þig brosa — lít þér í augu
og finn: þar á fegurðin heima.
Þar sekkur hver gáta í sólskinshaf.
Veit sumarið, hvað því dýrðina gaf?“
(HULDA).