Sameiningin - 01.05.1950, Qupperneq 6

52
Sameiningin
Undir öllum lífskringumstæðum æfi hans sem frá er greint
er friður sálar hans og innri ró, það atriði er mest ber á, og
engum fær dulist. Friður Guðs sem er æðri öllum skilningi
ríkti í sálu hans, í samfélaginu við föðurinn. Einskis þurftu
frumlærisveinar hans fremur við, en þess friðar, sem er
náðargjöf hans, æðri öllum mannlegum skilningi. Einskis
þurfum vér nútíma lærisveinar hans fremur við en þess
innri friðar — sálarfriðarins sem vér öðlumst, er vér göng-
um á vegum Guðs og erum móttækileg fyrir náðar áhrif
andans og þráum hann. Er vér gerum það reynum vér sann-
leiksgildi orða Jesú hversu ólík þess gjöf er því sem heim-
urinn fær veitt. Þessi friður mætir vorri dýpstu þörf. Hann
talar til sálarinnar. Hann veitir jafnvægi í baráttu lífsins.
Hann hjálpar til að skapa rétta afstöðu gagnvart öðrum
mönnum. Hann kennir oss að lifa í friði við aðra menn, að
því leyti er í voru valdi stendur. Hann auðgar sálu kristins
manns; sálin verður óháð ytri kringumstæðum hversdaglífs-
ins. Andstæðendur fá hann ekki frá oss tekið. Ytri fátækt,
erfið kjör fá ekki raskað honum. Heilsubrestur — enda þján-
ingar líkamans fá ekki skert mátt hans. f sorgum mann-
lífs og einstæðingsskap skapar hann sigurvegarans hugar-
far. í meðlæti jafnt sem mótlæti er þjálfunarmáttur hans
að verki. Hann er æðri mannlegum skilningi. Einskis þarf
kristinn lýður, og hinn einstaki maður frekar við en innri
friðar — rósemi er friður er Guð veitir brotlegum manni
á vegferð hans, stutt og stopul eins og hún er. Mannssálin
þráir frið — Jesús mætir þessari þörf og þrá: „Frið læt ég
eftir hjá yður, minn frið gef ég yður; ekki gef ég yður eins
og heimurinn gefur. Hjarta yðar skelfist ekki né hræðist“.
S. Ó.
____________4-___________
Otto Anderson, forseti St. Páls safnaðar í Minneota, iézt
í vetur í marzmánuði öndverðum, sjötíu og eins árs að aldri.
Kom til þessa lands barnungur með foreldrum sínum, Vig-
fúsi Anderson og konu hans, Ólöfu Jónsdóttur, frá Vopna-
firði. Ó1 aldur sinn mest allan í Minneota.
Anderson var kaupsýslumaður lengst æfinnar. hagsýnn
vel og sanngjarn í viðskiftum og raungóður. Var hann því
manna vinsælastur. Hann var kirkjurækinn með afbrigð-
um. Útförin var einhver sú fjölmennasta, sem farið hefir
fram í kirkju St. Páls safnaðar.