Sameiningin - 01.04.1958, Síða 12

10
Sameiningin
arnir miklu, séra Jón Bjarnason og séra Friðrik Bergmann,
skyldu ekki bera gæfu til samþykkis. Séra Jón kom vestur
í Vatnabyggðir, prédikaði og flutti erindi. Hann bauð mér
að heimsækja sig, er ég kæmi til Winnipeg. Nokkru seinna
gisti ég þar hjá séra Friðriki. Ég sagði honum, að nú ætlaði
ég að halda á fund séra Jóns og spurði, hvort hann ætlaði
ekki að koma með. Hann þagnaði við og tók að ganga fram
og aftur um skrifstofu sína. Loks gekk hann að einum bóka-
skápnum ,tók út úr honum eitt bindi af Breiðablikum,
blaðaði í þeim og gekk síðan til mín og sagði: „Lesið þetta
og segið mér síðan, hvort þér álítið, að ég geti heimsótt
séra Jón, eftir að hafa skrifað þetta um hann.“ Það var auð-
vitað ekki neitt lof, sem ég las, en ég svaraði: „Já, ég álít,
að þér getið það.“ Aftur þagði séra Friðrik litla stund, en
sagði svo: „Ég ætla að koma með.“ Síðan gengum við til
séra Jóns. Honum brá nokkuð, er hann sá séra Friðrik, tók
við yfirhöfnum okkar og bauð okkur inn í skrifstofu sína
og ræddum við þar saman nokkra stund. Síðan kvöddumst
við, og sá ég aldrei séra Jón eftir það. Hann andaðist á næsta
ári. En séra Friðrik skrifaði mér á eftir: „Koma okkar til
séra Jóns greiddi mér veginn að banasæng hans. Hann tók
mér með blíðu. Hann sagði: í bréfum mínum til þín fyrrum
ávarpaði ég þig: Elskulegi vinur. Nú vil ég, að í því ávarpi
felist allt hið sama og þá.“
Ef til vill hefir ekkert stutt betur að því að lægja ófrið-
aröldurnar en þetta handtak þeirra.
III.
í Vatnabyggðum var prestur á undan mér Jakob Lárus-
son, mannvinur mikill, brennandi í anda og prédikari góður.
Þótt hann væri þar aðeins eitt ár, urðu hans spor. Eftir mig
komu þrír prestar að heiman: Séra Jakob Kristinsson, séra
Friðrik A. Friðriksson og séra Jakob Jónsson, allir frjáls-
lyndir áhugamenn, er ræktu prestsstarf sitt af mikilli prýði.
Heimsækir séra Friðrik nú aftur söfnuði sína og starfar
hjá þeim.
íslenzku söfnuðirnir í Norður-Dakota nutu einnig um
langt skeið prestsþjónustu að heiman, fyrst séra Lárusar
Thorarensens, sem var ástsæll mjög og þótti prédikari
ágætur, þá séra Magnúsar Jónssonar, hins glæsilega gáfu-