Sameiningin - 01.04.1946, Qupperneq 4

50
var ekki þar? Með undrun og óttablandinni gleði flýttu
þær sér þaðan, til þess að færa þessa gleðifregn syrgjandi
lærisveinum hans. Vér sjáum þær í anda, — þær hraða för
sinni mót hækkandi árdagssól, geislar hennar hella flóði sínu
á leiðina sem þær gengu!
Páskahátíðin, er á alveg sérstakan hátt tími endur-
minninganna um þá sem látnir eru. Dauðinn, og upprisan,
er þá enn virkilegri í hugum kristins fólks en endranær.
Hugir manna eru þá gljúpir, — og endurminningarnar
steðja að á alveg sérstakan hátt.
Um þessa páskahátíð er söknuður í sálum þúsundanna.
— Það er komin afturelding eftir hina dimmu ófriðarnótt.
Vér sjáum í anda pílagríms-göngu ótölulega margra syrgj-
enda; — harmþrúngnar konur ganga enn kvíðandi og hljóð-
ar, í anda, og raunverulega áleiðis til grafar ástvina sinna,
— ástvinanna sem þær kvöddu í blóma lífsins, hrausta og
lífsglaða. Hvílu rúmin eru á erlendum stöðum — víðsvegar
um heim, eða í djúpi hafsins, meðfram ströndum framandi
landa; — eða ef til vill í heima-reitum; þar sem þreyttir
hvíla, að afloknum önnum æfidagsins.
—Þegar komið er að gröf látins ástvinar bíður engill
drottins þar með útbreidda arma. Við hina syrgjandi manns-
sál segir hann aðeins þetta: “Hann er upprisinn, hann er
ekki hér!” Og syrgjandi þúsundirnar, sem hafa ekki getað
s'litið huga sinn frá umhugsuninni um ógleymanlegan ást-
vin — 'Og hinzta hvílurúmið hans — skilja, að þar ber þeim
ekki að láta hugann staðnæmast. Nýtt ljós klýfur myrkrið
sem hugann hefur hjúpað, “ Hann er upp risinn, hann er
ekki hér.” — Með ótta og mikilli gleði er gangan hafin á
ný — frá gröfinni; leið sorgarbarnanna liggur mót hækkandi
sól sem nú er að rísa upp í austri. Geislar hennar verma
hið kalda nætur loft. Pásikasólin er að lýsa hinum syrgj-
andi mannheimi.
—“Leggið upp, það Ijómar dagur
látið eftir sorg og þraut.
Jesú kross það felur fagur;
Fylgið honum alla braut.
Burt frá syndum
lífs að lindum
liggur hún í dýrðar skaut.”
V. B.