Sameiningin - 01.04.1946, Síða 8

54
langt áleiðis; án trúar á Guð verður lífið tilgangslaust,
ranglátt og ljótt.
Þeir menn eru til, einnig á meðal vor, sem meðal annara
yfirburða, telja sér það til gildis að þeir séu vantrúarmenn.
í sjálfu sér er það hin mesta hugsunarvilla. Eg fyrir mitt
leyti hefi engann mann fyrirhitt enn sem talist geti vantrú-
armaður, í þeim skilningi að hann trúi ekki á neitt. Eg
efast um að slík persóna sé til. Vér trúum allir á eitthvað
eða á einhverja. Þegar vér stígum upp 1 eitthvert af hinum
hraðskreiðu farartækjum nútímans, trúum vér þeim sem
um hjólið heldur fyrir lífi og limum. Þegar vér borðum,
trúum vér því að fæðan geymi þau næringarefni, sem líkam-
inn þarfnast. Vér trúum kennurum skólanna fyrir fræðslu
barna vorra; vér leggjumst á skurðarborðið þegar svo ber
undir, í þeirri trú að lækninum takist að sníða burt þá
meinsemd sem vér þjáumst af. Og svo mætti lengi telja.
Forfeður vorir, og margir þeirra sem nú hlusta á mál
mitt, komu til Vesturheims fyrir trú, trú á ný tækifæri, á
nýtt og betra líf fyrir sig og sína. Mörgum þeirra hefir
orðið að þeirri trú sinni betur en á horfðist fyrst eftir að
hingað kom. Hér stofnuðu menn kirkjur og söfnuði og
önnur menningarfélög í þeirri trú að með siíkum samtökum
myndi það takast betur en ella að varðveita hið sérkenni-
lega í þjóðararfi vorum, trú, túngu og sögu. Þetta vildu
menn varðveita fyrst og fremst fyrir sjálfa sig, og afhenda
svo niðjunum ásamt öðru gózi sem eftir þeirra dag kynni að
falla í erfðahlut hinna ungu. Baráttan fyrir viðhaldi þess-
ara verðmæta hefir harðnað með hverju ári nú í seinni tíð,
í hlutfalli við dreifing fólks vors, og innlimun æskulýðsins í
hið verðandi þjóðlíf kjörlandanna nýju. Framtíðin í þessum
málum fer mjög eftir því hve sterka trú vér eigum á nyt-
semi þessa málstaðar, og svo því hvernig vér t.úlkum hana
í verkunum. f þessu efni eiga allir íslendingar í Vestur-
heimi sameiginlegan málstað, hér erum vér allir sömu trúar,
í þessu efni ættum vér að geta gleymt öllum erjum og öðrum
illum fylgjum sundrungar. í þessu efni þurfa bróðurböndin
að verða að nýju knýtt, og trúin á hin íslenzku verðmæti
að verða endurvakin. Trúin, talandi í verkum, er það eina
sem gefur oss sigurvon á þessu sviði.
Já, það er hægt að trúa sumu en ekki öllu, segja menn.
Einkum er það margt í sambandi við hinn sögulega Kristin-
dóm, og þá einkurn persónu Krists og starf, sem menn eiga